หลวงสวัสดิสรยุทธ (ดล บุนนาค)

พลเอก หลวงสวัสดิสรยุทธ (ดล บุนนาค)^[1] อดีตรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงวัฒนธรรม อดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดพระนคร และอดีตแม่ทัพภาคที่ 3

หลวงสวัสดิ์สรยุทธ เป็นบุตรของหลวงสวัสดิโกษา (ชม) กับนางทรัพย์ (สกุลเดิม ศรีเพ็ญ) เกิดเมื่อวันที่ 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2437 ที่ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดบุรีรัมย์ สำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนนายร้อยทหารบก ต่อมาเข้ารับราชการเป็นนายทหารเหล่าทหารปืนใหญ่ และได้รับพระราชทานยศร้อยตรีเมื่อวันที่ 23 พฤษภาคม 2459^[2] ต่อมาเป็นปลัดกองพันทหารปืนใหญ่ที่ 1 รักษาพระองค์ ผู้บังคับการจังหวัดทหารบกลพบุรี เจ้ากรมทหารปืนใหญ่ต่อสู้อากาศยาน ผู้บัญชาการกองพลที่ 3^[3] แม่ทัพกองทัพที่ 2 ผู้บัญชาการมณฑลทหารบกที่ 4^[4] ผู้บัญชาการภาคทหารบกที่ 2 แม่ทัพกองทัพภาคที่ 3 และผู้บัญชาการภาคทหารบก ที่ 3^[5]

หลวงสวัสดิ์สรยุทธ ได้รับพระราชทานสัญญาบัตรบรรดาศักดิ์เป็นหลวงสวัสดิ์สรยุทธ ถือศักดินา 800 เมื่อ พ.ศ. 2472 และได้รับพระราชทานยศพลเอก เมื่อ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2499

พลเอก หลวงสวัสดิ์สรยุทธ (ดล บุนนาค) ดำรงตำแหน่งและปฏิบัติราชการพิเศษ ดังนี้ เป็นราชองครักษ์เวร ราชองครักษ์พิเศษ นายทหารพิเศษประจำกรมปืนใหญ่ ที่ 1 รักษาพระองค์

พ.ศ. 2476 ได้รับแต่งตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรประเภทที่สอง^[6] พ.ศ. 2494 ได้รับแต่งตั้งเป็นสมาชิกวุฒิสภา พ.ศ. 2480 เป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรประเภทที่สอง^[7] และรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงวัฒนธรรมครั้งแรก และใน พ.ศ. 2500 ได้รับเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดพระนคร สังกัดพรรคเสรีมนังคศิลา และได้รับการแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงวัฒนธรรม ครั้งที่ 2^[8]

หลวงสวัสดิ์สรยุทธ ถึงแก่อนิจกรรมในวันที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2528 สิริรวมอายุ 90 ปี

• พ.ศ. 2498 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)^[9]
• พ.ศ. 2496 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)^[10]