Уладзімір Сцяпанавіч Каранік

Уладзімір Сцяпанавіч Каранік
Уладзімір Сцяпанавіч Каранік
Член Прэзідыума Усебеларускага народнага сходу
	з 25 красавіка 2024
Прэзідэнт	Аляксандр Лукашэнка
Кіраўнік урада	Раман Галоўчанка
Нараджэнне	8 студзеня 1973 (52 гады); Гродна, Гродзенская вобласць, БССР, СССР;
Адукацыя	Гродзенскі медыцынскі інстытут (1996);
Навуковая ступень	кандыдат медыцынскіх навук (2006)
Месца працы	РНПЦ анкалогіі і медыцынскай радыялогіі імя М. М. Аляксандрава; Мінскі гарадскі клінічны анкалагічны дыспансер[d]; Міністэрства аховы здароўя Рэспублікі Беларусь; Гродзенскі абласны выканаўчы камітэт;
Узнагароды
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Уладзімір Сцяпанавіч Каранік (нар. 8 студзеня 1973, Гродна) — беларускі медык і дзяржаўны дзеяч. Член Прэзідыума Усебеларускага народнага сходу (з 2024 года)

Біяграфія

Нарадзіўся 8 студзеня 1973 года ў Гродне. У 1996 годзе скончыў Гродзенскі дзяржаўны медыцынскі інстытут.

З 1996 па 2011 год працаваў на розных пасадах у Рэспубліканскім навукова-практычным цэнтры анкалогіі і медыцынскай радыялогіі імя М. М. Аляксандрава (раней — Навукова-даследчы інстытут анкалогіі і медыцынскай радыялогіі імя Н. Н. Аляксандрава). З’яўляўся ўрачом-стажорам, малодшым навуковым супрацоўнікам, навуковым супрацоўнікам аддзялення таракальнай онкапаталогіі, таракальным хірургам (загадчыкам) РНПЦ. З 2011 года займаў пасаду галоўнага ўрача Мінскага гарадскога клінічнага анкалагічнага дыспансера.

11 чэрвеня 2019 года прызначаны Міністрам аховы здароўя Беларусі^[2].

22 жніўня 2020 года прызначаны старшынёй Гродзенскага абласнога выканаўчага камітэта^[3].

Міжнародныя санкцыі

17 снежня 2020 года Караніка ўнеслі ў Чорны спіс Еўрасаюза^[4]. 26 студзеня 2021 года да санкцый ЕС далучыліся Албанія, Ісландыя, Ліхтэнштэйн, Нарвегія, Паўночная Македонія, Чарнагорыя^[5]. 18 лютага 2021 года Каранік трапіў у санкцыйны спіс Вялікабрытаніі^[6], 22 сакавіка 2021 года — Швейцарыі^[7].

У жніўні 2023 года Канада таксама далучылася да санкцый супраць Караніка^[8].

Кур’ёзныя выпадкі

Наведваючы прадпрыемства «Гродна Азот», Уладзімір Каранік заявіў, пра тое, што збіты падчас акцый пратэсту ў Беларусі супрацоўнікамі АМАП 16-гадовы падлетак, які знаходзіўся ў коме, «атрымаў у морду», таму што быў атручаны «псіхатропамі». Аднак адвакат падлетка абверг словы губернатара заявіўшы, што ў арганізме хлопца не было ні алкаголю, ні наркатычных рэчываў. Дакументальна гэта адлюстравана ў эпікрызе і гісторыі хваробы^[9].

9 мая 2021 года на мітынгу, які быў прысвечаны Дню Перамогі, Уладзімір Каранік заявіў, што «Менавіта пад гэтым сцягам [маецца на ўвазе Дзяржаўны сцяг Рэспублікі Беларусь] мы з’ядналі краіну» і «ўзялі Берлін». Аднак, сцяг Беларускай ССР, які з’яўляецца мадыфікацыяй сучаснага сцяга, быў зацверджаны толькі ў 1951 годзе^[10].
Паводле апытання СМІ, патрапіў у топ-5 самых нелюбімых чыноўнікаў Беларусі^[11].

Узнагароды

ордэн Айчыны ІІІ ступені (2020)^[12].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е https://minsknews.by/ministrom-zdravoohraneniya-stal-vladimir-karanik-chem-on-izvesten/
↑ Владимир Караник назначен министром здравоохранения 11.06.2019. // БелТА
↑ Лукашенко принял решение назначить Караника губернатором Гродненской области, областные депутаты поддержали // БелТА, 22 жніўня 2020. (руск.)
↑ Два бізнэсоўцы і кампаніі ВПК: хто трапіў пад чарговыя санкцыі і што гэта за кампаніі (нявызн.). Беларуская служба Радыё «Свабода» (17 снежня 2020). Праверана 9 верасня 2021.
↑ Declaration by the High Representative on behalf of the European Union on the alignment of certain countries concerning restrictive measures against Belarus (англ.). Савет Еўрапейскага саюза (26 студзеня 2021). Праверана 9 верасня 2021.
↑ США и Великобритания ввели новые санкции против белорусских чиновников, судей и сотрудников силовых органов (руск.). Meduza (19 лютага 2021). Праверана 9 верасня 2021.
↑ Searching for subjects of sanctions
↑ Санкцыі супраць рэжыму Лукашэнкі пашырыла Канада (нявызн.). Наша Ніва (9 жніўня 2023).
↑ «Ну, естественно, в морду получил» — Караник рассказал рабочим «Гродно-Азота» про 16-летнего протестующего под психотропами. Но в медсправке все не так (руск.)(недаступная спасылка). Telegraf.by (27 жніўня 2020). Архівавана з першакрыніцы 20 студзеня 2021. Праверана 13 мая 2021.
↑ Караник: 9 Мая - праздник, неподвластный времени (руск.). БелТА (9 мая 2021). Праверана 13 мая 2021.
↑ Гродзенец патрапіў у топ-5 самых нелюбімых чыноўнікаў Беларусі. Хто гэта?
↑ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 21 снежня 2020 года № 474 «Аб узнагароджанні»

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Уладзімір Сцяпанавіч Каранік

[_24ac92eead0a9ad0-1] а ^б ^в ^г ^д ^е https://minsknews.by/ministrom-zdravoohraneniya-stal-vladimir-karanik-chem-on-izvesten/

[2] Владимир Караник назначен министром здравоохранения 11.06.2019. // БелТА

[3] Лукашенко принял решение назначить Караника губернатором Гродненской области, областные депутаты поддержали // БелТА, 22 жніўня 2020. (руск.)

[4] Два бізнэсоўцы і кампаніі ВПК: хто трапіў пад чарговыя санкцыі і што гэта за кампаніі (нявызн.). Беларуская служба Радыё «Свабода» (17 снежня 2020). Праверана 9 верасня 2021.

[5] Declaration by the High Representative on behalf of the European Union on the alignment of certain countries concerning restrictive measures against Belarus (англ.). Савет Еўрапейскага саюза (26 студзеня 2021). Праверана 9 верасня 2021.

[6] США и Великобритания ввели новые санкции против белорусских чиновников, судей и сотрудников силовых органов (руск.). Meduza (19 лютага 2021). Праверана 9 верасня 2021.

[7] Searching for subjects of sanctions

[8] Санкцыі супраць рэжыму Лукашэнкі пашырыла Канада (нявызн.). Наша Ніва (9 жніўня 2023).

[9] «Ну, естественно, в морду получил» — Караник рассказал рабочим «Гродно-Азота» про 16-летнего протестующего под психотропами. Но в медсправке все не так (руск.)(недаступная спасылка). Telegraf.by (27 жніўня 2020). Архівавана з першакрыніцы 20 студзеня 2021. Праверана 13 мая 2021.

[10] Караник: 9 Мая - праздник, неподвластный времени (руск.). БелТА (9 мая 2021). Праверана 13 мая 2021.

[11] Гродзенец патрапіў у топ-5 самых нелюбімых чыноўнікаў Беларусі. Хто гэта?

[12] Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 21 снежня 2020 года № 474 «Аб узнагароджанні»

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]