|
อูดง
อูดง หรือนิยมเรียกว่า อุด้ง (ญี่ปุ่น: 饂飩, うどん; โรมาจิ: Udon) เป็นอาหารญี่ปุ่นที่เป็นที่นิยมชนิดหนึ่ง ทำจากแป้งสาลี ลักษณะเป็นเส้นหนา ยาว และมีสีขาว อูดงนิยมรับประทานทานร้อน ๆ ในซุปใส ซึ่งทำจากดาชิ (หัวเชื้อน้ำซุป) และโชยุ (ซีอิ๊วญี่ปุ่น) และมิริง (เหล้าสำหรับปรุงอาหาร) อูดงมีชื่อเรียกหลายชื่อ ขึ้นอยู่กับอาหารที่นำมาวางบนเส้นอูดง เช่น เท็มปูระอูดง (ญี่ปุ่น: 天ぷらうどん; โรมาจิ: tempura udon) คือ อูดงหน้ากุ้งชุบแป้งทอด และคิตสึเนะอูดง (ญี่ปุ่น: きつねうどん; โรมาจิ: Kitsune udon) คือ อูดงหน้าเต้าหู้หวาน เป็นต้น ต้นกำเนิด เส้นอูดงมีต้นกำเนิดมาจากเส้นชูเมี่ยน (ภาษาจีน: 粗麵, พินอิน: Cū miàn) ของประเทศจีน เป็นเส้นทำจากแป้งสาลียาว หนาประมาณ 2-3 เซนติเมตร นิยมทานในซุปผสมเต้าเจี้ยว ถือเป็นอาหารภาคเหนือของจีน เส้นอูดงได้เข้าสู่ประเทศญี่ปุ่นโดยพระสงฆ์ชาวญี่ปุ่นที่เดินทางไปจาริกยังประเทศจีน ชาวญี่ปุ่นได้ยกย่องพระคูไก (ญี่ปุ่น: 空海; โรมาจิ: Kūkai) และพระเอ็นนิ (ญี่ปุ่น: 圓爾辯圓; โรมาจิ: Enni Ben'en) ให้เป็นต้นตำรับการปรุงเส้นอูดงของญี่ปุ่น พระคูไคเดินทางไปยังประเทศจีนในช่วงต้นของคริสต์ศตวรรษที่ 9 เพื่อศึกษาพุทธศาสนา โดยอดีตจังหวัดซานูกิ (ญี่ปุ่น: 讃岐国; โรมาจิ: Sanuki no kuni) หรือปัจจุบันคือจังหวัดคางาวะบนเกาะชิโกกุ ประกาศตัวเป็นผู้สืบทอดสูตรการทำอูดงจากพระคูไก ส่วนพระเอ็นนิ ซึ่งเป็นพระนิกายเซน สำนักรินไซ (ญี่ปุ่น: 臨済宗; โรมาจิ: Rinzai-s) ได้เดินทางไปประเทศจีนเมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 13 โดยมีเมืองฮากาตะ จังหวัดฟูกูโอกะ เป็นผู้ประกาศว่าสืบทอดสูตรของพระเอ็นนิ อาหารที่ทำจากเส้นอูดง  เช่นเดียวกับอาหารเส้นอื่น ๆ ของญี่ปุ่น อูดงจะนิยมรับประทานแบบเย็นในฤดูร้อน และรับประทานแบบร้อนในฤดูหนาว อาหารต่าง ๆ ที่นำมาวางบนเส้นอูดงแสดงถึงฤดูกาลนั้น ๆ และความสมดุลกับส่วนผสมอื่น ๆ อาหารที่นำมาวางบนเส้นอูดงนั้นถูกปรุงอย่างเรียบง่าย บางครั้งนำไปทานกับเส้นโซบะได้เช่นกัน อูดงร้อน
อูดงเย็น
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
