พระราชธรรมนิเทศ (เพียร ไตติลานนท์)

พระราชธรรมนิเทศ (เพียร ราชธรรมนิเทศ)
ประธานสภาผู้แทนราษฎรไทย
ดำรงตำแหน่ง 15 มิถุนายน พ.ศ. 2492 – 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2494
ก่อนหน้า	เกษม บุญศรี
ถัดไป	พระประจนปัจจนึก (พุก มหาดิลก)
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	31 ธันวาคม พ.ศ. 2434 จังหวัดสมุทรปราการ ประเทศสยาม
เสียชีวิต	12 สิงหาคม พ.ศ. 2508 (73 ปี) จังหวัดพระนคร ประเทศไทย
คู่สมรส	อั้น ราชธรรมนิเทศ
บุตร	7 คน

อำมาตย์เอก พระราชธรรมนิเทศ นามเดิม เพียร ราชธรรมนิเทศ (สกุลเดิม ไตติลานนท์; 31 ธันวาคม พ.ศ. 2434 – 12 สิงหาคม พ.ศ. 2508) อดีตประธานสภาผู้แทนราษฎรไทย 1 สมัย และอดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดปทุมธานี 2 สมัย

พระราชธรรมนิเทศ ลาออกจากบรรดาศักดิ์ เมื่อปี พ.ศ. 2485^[1]

พระราชธรรมนิเทศ (เพียร ราชธรรมนิเทศ) เกิดเมื่อวันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2434 ที่อำเภอพระประแดง จังหวัดสมุทรปราการ เป็นบุตรของนายเปลี่ยน และนางจัน ไตติลานนท์ เข้าศึกษาที่โรงเรียนวัดทรงธรรม พระประแดง และโรงเรียนฝึกหัดครู บ้านสมเด็จเจ้าพระยา ได้รับทุนไปศึกษาต่อที่ประเทศอังกฤษ

ต่อมาได้รับราชการเป็น ผู้บังคับการโรงเรียนราชวิทยาลัย และเป็นเลขานุการประจำพระองค์ของสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ในสมัยรัชกาลที่ 7 เคยเป็นรองอธิบดีกรมโฆษณาการ และอธิบดีกรมธรรมการ^[2]

พระราชธรรมนิเทศเป็นผู้มีบทบาทด้านการเมืองในสมัย จอมพล ป.พิบูลสงคราม เคยเป็นคณะกรรมการส่งเสริมวัฒนธรรมไทย ที่แก้ไขปรับปรุงภาษาไทย และชำระปทานุกรมแห่งราชบัณฑิตยสถาน ในการปรับปรุงอักษรไทย เมื่อ ปี พ.ศ. 2485 ให้เหลือเพียง 31 ตัว โดยมี พระยาอนุมานราชธน (ยง เสฐียรโกเศศ)เป็นประธาน จนได้ชื่อว่าเป็น 1 ใน 4 ปุโรหิตประจำตัวของ จอมพล ป.พิบูลสงคราม คือ ยง เถียร เพียร นวล อันได้แก่ ยง (พระยาอนุมานราชธน) เถียร (หลวงวิเชียรแพทยาคม) เพียร (พระราชธรรมนิเทศ) นวล (หลวงสารานุประพันธ์)^[3]

พระราชธรรมนิเทศได้รับการเลือกให้เป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรครั้งแรกใน พ.ศ. 2491 และได้รับเลือกตั้งเรื่อยมา รวม 2 สมัย อีกทั้งยังได้รับเลือกเป็นประธานสภาผู้แทนราษฎร 1 สมัย

พระราชธรรมนิเทศ ได้รับการเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรมาแล้ว 2 สมัย คือ

1. การเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2491 จังหวัดปทุมธานี
2. การเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2495 จังหวัดปทุมธานี

พระราชธรรมนิเทศ ได้รับการเลือกตั้งเป็นประธานสภาผู้แทนราษฎรมาแล้ว 1 สมัย^[4] คือ

1. ประธานสภาผู้แทนราษฎรไทย ชุดที่ 6

• – หุ้มแพร
• 8 พฤศจิกายน 2458 – นายหมู่ตรี^[5]
• 10 พฤศจิกายน 2458 – หลวงอภิบาลบุริมศักดิ์ ถือศักดินา 400^[6]
• 27 กุมภาพันธ์ 2458 – นายหมู่เอก^[7]
• 21 สิงหาคม 2460 – จ่า^[8]
• 26 กุมภาพันธ์ 2461 – นายหมวดเอก^[9]
• 2 พฤศจิกายน 2462 – พระราชธรรมนิเทศ ถือศักดินา 600^[10]
• 28 ธันวาคม 2463 – เข้ารับพระราชทานสัญญาบัตรบรรดาศักดิ์^[11]
• 1 มกราคม 2463 – รองหัวหมื่น^[12]
• – เสวกเอก
• 18 มิถุนายน 2469 – อำมาตย์เอก^[13]

• – ผู้ช่วยอาจารย์ใหญ่ฝ่ายวิชาการโรงเรียนมหาดเล็กหลวง
• 8 มีนาคม 2459 – รักษาราชการแทนอาจารย์ใหญ่โรงเรียนมหาดเล็กหลวง^[14]
• – อาจารย์ใหญ่โรงเรียนมหาดเล็กหลวง
• 26 มีนาคม 2460 – ปลัดกรมโรงเรียนในพระบรมราชูปถัมภ์^[15]

พระราชธรรมนิเทศ ป่วยเป็นความดันโลหิตสูง ตั้งแต่วันที่ 11 มกราคม พ.ศ. 2499 ได้เข้ารับการรักษาพยาบาล ณ โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ แล้วกลับมารักษาตัวที่บ้าน ถึงแก่อนิจกรรม เมื่อวันที่ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2508 ด้วยโรคปอดบวม รวมอายุได้ 73 ปี 8 เดือน^[16] มีพิธีพระราชทานเพลิงศพเมื่อวันที่ 11 เมษายน พ.ศ. 2509 ณ วัดเทพศิรินทราวาสราชวรวิหาร

• พ.ศ. 2494 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นที่ 1 ประถมาภรณ์ช้างเผือก (ป.ช.)^[17]
• พ.ศ. 2493 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นที่ 1 ประถมาภรณ์มงกุฎไทย (ป.ม.)^[18]
• พ.ศ. 2460 – เหรียญดุษฎีมาลา เข็มศิลปวิทยา (ร.ด.ม.(ศ))^[19]
• พ.ศ. 2484 – เหรียญช่วยราชการเขตภายใน การรบสงครามอินโดจีน (ช.ร.)^[20]
• พ.ศ. 2458 – เหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 6 ชั้นที่ 5 (ว.ป.ร.5)^[21]
• พ.ศ. 2464 – เหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 6 ชั้นที่ 4 (ว.ป.ร.4)^[22]
• พ.ศ. 2473 – เหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 7 ชั้นที่ 4 (ป.ป.ร.4)^[23]
• พ.ศ. 2467 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นที่ 3 ตริตาภรณ์มงกุฎไทย (ต.ม.)^[24]

•  สเปน :
  • พ.ศ. 2489 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์กิตติคุณฝ่ายพลเรือน ชั้นมหากางเขน