สามารถ แก้วมีชัย

สามารถ แก้วมีชัย ม.ป.ช., ม.ว.ม., จ.ภ.
สามารถ ใน พ.ศ. 2555
รองประธานสภาผู้แทนราษฎร คนที่หนึ่ง
ดำรงตำแหน่ง 13 สิงหาคม พ.ศ. 2551 – 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2554
ก่อนหน้า	สมศักดิ์ เกียรติสุรนนท์
ถัดไป	เจริญ จรรย์โกมล
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2494 (73 ปี) อำเภอเมืองเชียงราย จังหวัดเชียงราย
พรรคการเมือง	ไทยรักไทย (2544–2549) พลังประชาชน (2550–2551) เพื่อไทย (2551–2563, 2564–2565) ไทยสร้างไทย (2564) ภูมิใจไทย (2565–ปัจจุบัน)
คู่สมรส	รัตนพร แก้วมีชัย

สามารถ แก้วมีชัย (เกิด 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2494) อดีตรองหัวหน้าพรรคเพื่อไทย อดีตรองประธานสภาผู้แทนราษฎร คนที่หนึ่ง และอดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดเชียงราย สังกัดพรรคเพื่อไทย ปัจจุบันสังกัดพรรคภูมิใจไทย

สามารถ เกิดเมื่อวันที่ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2494 สำเร็จการศึกษาระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น จากโรงเรียนเชียงรายวิทยาคม ชั้นมัธยมตอนปลายจากโรงเรียนสามเสนวิทยาลัย และระดับปริญญาตรี รัฐศาสตร์บัณฑิต สาขาวิชาการปกครอง จากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ (เกียรตินิยมดี) (รุ่นที่ 22) เมื่อปี พ.ศ. 2517

สามารถ แก้วมีชัย เคยทำงานที่การเคหะแห่งชาติ ก่อนจะลาออกไปเป็นนักธุรกิจก่อนจะเข้ามาทำงานการเมืองท้องถิ่น เป็นสมาชิกสภาเทศบาลเมืองเชียงราย และได้รับเลือกเป็นสมาชิกสภาร่างรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2540 ต่อมาจึงได้เข้าร่วมงานกับพรรคไทยรักไทยและได้รับเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร จังหวัดเชียงราย ในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2544 และการเลือกตั้ง พ.ศ. 2550 สังกัดพรรคพลังประชาชน ต่อมาก็ได้ย้ายมาสังกัดพรรคเพื่อไทยพร้อมกันกับสมาชิกจากพรรคพลังประชาชนเดิม

สามารถ แก้วมีชัย เคยได้รับตำแหน่งทางการเมืองหลายตำแหน่ง อาทิ ที่ปรึกษารัฐมนตรีว่าการกระทรวงวัฒนธรรม ผู้ช่วยเลขานุการรัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคม^[1] กรรมการประสานงานพรรคร่วมรัฐบาล โฆษกคณะกรรมการประสานงานพรรคร่วมรัฐบาล เลขานุการคณะกรรมการประสานงานพรรคร่วมรัฐบาล ประธานคณะกรรมการประสายงานพรรคร่วมรัฐบาล ต่อมาในปี 2551 จึงได้รับการเลือกตั้งจากสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร ให้ดำรงตำแหน่งรองประธานสภาผู้แทนราษฎร คนที่ 1 แทนนายสมศักดิ์ เกียรติสุรนนท์^[2]

ใน การเลือกตั้งเมื่อวันอาทิตย์ที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2554 นายสามารถยังได้รับการเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรอีกสมัย ส่วน การเลือกตั้งเมื่อวันอาทิตย์ที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 ถูกประกาศให้เป็นโมฆะ แต่ใน การเลือกตั้งเมื่อวันที่ 24 มีนาคม พ.ศ. 2562 นายสามารถสูญเสียตำแหน่งให้กับนาย เอกภพ เพียรพิเศษ จาก พรรคอนาคตใหม่ ที่ลงสมัครรับเลือกตั้งเป็นครั้งแรก ต่อมาในวันที่ 12 กรกฎาคม พ.ศ. 2562 นายสามารถได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่งรองหัวหน้าพรรคเพื่อไทย ^[3]

กระทั่งวันศุกร์ที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2562 นายสามารถได้ยื่นหนังสือลาออกจากตำแหน่งรองหัวหน้าพรรคและคณะกรรมการบริหารพรรคเพื่อไทย ^[4] ต่อมาในวันพฤหัสบดีที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2563 นายสามารถได้โพสต์ภาพหนังสือการลาออกจากสมาชิกพรรคเพื่อไทยลงบนเฟซบุ๊กส่วนตัวโดยระบุว่าได้ยื่นหนังสือลาออกจากสมาชิกพรรคเพื่อไทยจำนวน 3 ฉบับแก่นาย สมพงษ์ อมรวิวัฒน์ หัวหน้าพรรค นาวาอากาศเอกอนุดิษฐ์ นาครทรรพ เลขาธิการพรรคและ พันตำรวจเอก จรุงวิทย์ ภุมมา เลขาธิการ คณะกรรมการการเลือกตั้ง ในฐานะนายทะเบียนพรรคการเมืองและให้มีผลตั้งแต่วันที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2563 เป็นต้นไปโดยให้เหตุผลว่าต้องการเป็นอิสระและปลอดสังกัดพรรคการเมือง ^[5]

ในปี 2564 เขาได้เข้าร่วมงานกับพรรคไทยสร้างไทย ซึ่งนำโดยคุณหญิงสุดารัตน์ เกยุราพันธุ์^[6] แต่อีกหลายเดือนให้หลังก็ย้ายกลับเข้าพรรคเพื่อไทยในวันที่ 14 ธันวาคม^[7] แต่ในวันที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2565 เขาได้ย้ายไปสังกัดพรรคภูมิใจไทย

• พ.ศ. 2552 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)^[8]
• พ.ศ. 2551 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)^[9]
• พ.ศ. 2540 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่สรรเสริญยิ่งดิเรกคุณาภรณ์ ชั้นที่ 4 จตุตถดิเรกคุณาภรณ์ (จ.ภ.)^[10]