มนพร เจริญศรี ม.ว.ม. ป.ช. (เกิด 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2508) ชื่อเล่น เดือน เป็นนักการเมืองชาวไทย ปัจจุบันดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงคมนาคม และสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดนครพนม สังกัดพรรคเพื่อไทย 3 สมัย อดีตนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดนครพนม และประธานคณะกรรมการพัฒนาสตรี จังหวัดนครพนมตั้งแต่ พ.ศ. 2552 จนถึงปัจจุบัน
ประวัติ
มนพร เจริญศรี เกิดเมื่อวันที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2508 ที่อำเภอเมือง จังหวัดนครพนม[1] มีชื่อเล่นว่า เดือน เป็นบุตรสาวของนายสุนทร และนางจันทร์ฟอง ทำทอง มีพี่น้อง 2 คน สำเร็จการศึกษาระดับมัธยมศึกษาจาก โรงเรียนนครพนมวิทยาคม ระดับปริญญาตรี ศิลปศาสตรบัณฑิต สาขารัฐศาสตร์ ระดับอนุปริญญา วิทยาลัยนานาชาติเซนต์เทเรซา ระดับปริญญาโท ศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยรามคำแหง และ ระดับปริญญาเอก ศิลปศาสตร์ดุษฏีบัญฑิต สาขาสื่อสารการเมือง มหาวิทยาลัยเกริก
มนพร สมรสกับนายเอกรินทร์ เจริญศรี และมีธิดา 1 คน ปัจจุบันกำลังศึกษาอยู่ใน คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย อนึ่ง เธอเป็นบุตรบุญธรรมของ นายประสงค์ บูรณ์พงศ์ อดีต ส.ส. นครพนม หลายสมัย และรัฐมนตรีในหลายรัฐบาล (บรรหาร ศิลปอาชา, พลเอกชาติชาย ชุณหะวัณ และ พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ)[2]
งานการเมือง
การเมืองท้องถิ่น
เธอเข้าสู่การเมืองจากการลงเลือกตั้ง สมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดนครพนม โดยชนะการเลือกตั้งในเขตอำเภอเมือง และดำรงตำแหน่งเป็น รองประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดนครพนม ต่อมาได้เข้าสู่งานบริหาร จากการได้รับความไว้วางใจจากสมาชิกสภาจังหวัด ที่ร่วมกันโหวตให้เธอเป็น รองนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดนครพนม ในภายหลัง มนพร ชนะการเลือกตั้งนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดนครพนม ในการเลือกตั้งนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2547 นับเป็นความสำเร็จครั้งสำคัญในสนามการเมืองท้องถิ่นของเธอ[3]
การเคลื่อนไหวทางการเมือง
มนพร คือนักต่อสู้ในนามคนเสื้อแดงจังหวัดนครพนม นับตั้งแต่หลังการรัฐประหารในปี พ.ศ. 2549 โดยคณะมนตรีความมั่นคงแห่งชาติ (คมช.) ภายใต้การนำของพลเอก สนธิ บุญยรัตกลิน เธอเข้าร่วมการชุมนุมหลายครั้ง หลังเธอได้รับการเลือกตั้งเป็น ส.ส. ในปี 2554 เธออาสามารับผิดชอบงานในกรรมาธิการการมีส่วนร่วมพัฒนาการเมือง เพื่อทวงสิทธิให้กับคนเสื้อแดงที่เสียชีวิตจากการชุมนุม[4]
การเข้าสู่สนามการเมืองใหญ่
มนพรได้รับการขนานนามจากพี่น้องในพื้นที่ ว่าเป็นนักการเมืองท้องถิ่นที่มีผลงานพัฒนาที่เด่นชัด ใกล้ชิด ติดดิน และเข้าถึงพี่น้องประชาชน ในปี 2554 เธอลงสมัครรับเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดนครพนมเป็นครั้งแรก ในสังกัดพรรคเพื่อไทย และได้คะแนนเสียงอย่างถล่มทลายกว่า 53,714 เสียง คิดเป็นกว่า 64.29% ของผู้มาใช้สิทธิเลือกตั้งในเขตเธอ ภายหลังการรัฐประหาร มนพร ยังคงลงเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดนครพนม อย่างต่อเนื่องในปี การเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2562 และการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2566 เธอสามารถเอาชนะ ศุภชัย โพธิ์สุ หรือ "สหายแสง" ตัวเต็งจากพรรคภูมิใจไทย กว่า 9,328 คะแนน นับเป็นอีกหนึ่งสมรภูมิการเลือกตั้งที่สร้างชื่อเสียงให้เธอ[5]
เธอเป็นนักประสานงานระหว่างพรรคการเมือง และเป็นที่ไว้วางใจในกลุ่มสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรและวิปฝ่ายต่างๆ จนได้รับการขนานนามว่าเป็น "ผู้ประสาน 10 ทิศ" ในสภาผู้แทนราษฎร และยังเป็นเลขานุการภาคอีสาน ของพรรคเพื่อไทย
ต่อมาเธอได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงคมนาคม ในรัฐบาลเศรษฐา ทวีสิน ในปี 2566[6]
ตำแหน่งทางการเมือง
เครื่องราชอิสริยาภรณ์
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
_ribbon.svg){kind=small}
_ribbon.svg){kind=small}
