เจริญจิตต์ ณ สงขลา

เจริญจิตต์ ณ สงขลา (8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2473 – 12 ตุลาคม พ.ศ. 2567) อดีตรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงมหาดไทย ในรัฐบาลอานันท์ ปันยารชุน อดีตปลัดกระทรวงมหาดไทย อดีตผู้ว่าราชการจังหวัดกระบี่ อดีตผู้ว่าราชการจังหวัดสงขลา อดีตสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ และอดีตสมาชิกวุฒิสภา

เจริญจิตต์ เกิดเมื่อวันที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2473 ที่ จังหวัดสงขลา เป็นบุตรหลวงจรูญบูรกิจ (จรูญ ณ สงขลา) ด้านครอบครัวสมรสกับนางปราณี ณ สงขลา (สกุลเดิม: ระนองธานี)

สำเร็จการศึกษาระดับมัธยมศึกษา จากโรงเรียนกรุงเทพคริสเตียนวิทยาลัย ระดับปริญญาตรีรัฐศาสตร์ จากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และวิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร รุ่นที่ 27 ได้รับปริญญารัฐประศาสนศาสตร์ดุษฎีบัณฑิตกิตตมศักดิ์ จากมหาวิทยาลัยทักษิณ

เจริญจิตต์ เริ่มรับราชการในตำแหน่งปลัดอำเภอตรี อำเภอเมืองสงขลา เป็นนายอำเภอยะหริ่ง จังหวัดปัตตานี รองผู้ว่าราชการจังหวัดสงขลา ต่อมาได้รับแต่งตั้งเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดกระบี่ จังหวัดสงขลา เป็นผู้อำนวยการ ศอ.บต. (คนแรก) เป็นรองปลัดกระทรวงมหาดไทย เป็นปลัดกระทรวงมหาดไทย ในปี พ.ศ. 2534 และอดีตปลัดจังหวัดสงขลา

ต่อมาได้รับแต่งตั้งเป็นคณะกรรมการนโยบายแห่งชาติ ซึ่งแต่งตั้งขึ้นภายหลังการรัฐประหารในประเทศไทย พ.ศ. 2534 โดยคณะรักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติ^[1] และเป็นปลัดกระทรวงมหาดไทย^[2] ต่อมาได้รับการคัดเลือกเป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติในปีพุทธศักราช 2534-2535 ได้รับการคัดเลือกเป็นสมาชิกวุฒิสภาในปีพุทธศักราช 2535-2539 ได้รับแต่งตั้งเป็นผู้อำนวยการศูนย์ดำเนินการวิจัยผู้อพยพ กระทรวงมหาดไทย ผู้ช่วยผู้อำนวยการรักษาความมั่นคงภายในแห่งราชอาณาจักร ผู้อำนวยการศูนย์ป้องกันภัยฝ่ายพลเรือนภาคใต้ ในปีพุทธศักราช 2531 นอกจากนั้นยังเป็นอาจารย์บรรยายหลักสูตรวิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักรและบรรยายวิชาปัญหาความขัดแย้งในจังหวัดชายแดนภาคใต้แก่นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยรามคำแหงและมหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง

ต่อมาเขาได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงมหาดไทย ในรัฐบาล อานันท์ ปันยารชุน (ครม.47, 49)^[3][4]

เจริญจิตต์ ถึงแก่อนิจกรรมเมื่อช่วงค่ำ วันที่ 12 ตุลาคม พ.ศ. 2567 ณ โรงพยาบาลศรีสังวาลย์ ตำบลจองคำ อำเภอเมืองแม่ฮ่องสอน จังหวัดแม่ฮ่องสอน ด้วยโรคชรา สิริอายุ 93 ปี มีการประกอบพิธีทางศาสนาที่วัดโสมนัสราชวรวิหาร แขวงวัดโสมนัส เขตป้อมปราบศัตรูพ่าย กรุงเทพมหานคร และมีพิธีพระราชทานเพลิงศพเมื่อวันที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2567

• พ.ศ. 2530 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)^[5]
• พ.ศ. 2526 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)^[6]