ตุลย์ สิทธิสมวงศ์
ผู้ช่วยศาสตราจารย์ นายแพทย์ ตุลย์ สิทธิสมวงศ์ (เกิดวันที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2508) นักเคลื่อนไหวทางการเมือง นักวิชาการ และ แพทย์ชาวไทย จบการศึกษาจากโรงเรียนเซนต์คาเบรียล เป็นอาจารย์ประจำภาควิชา สูติศาสตร์-นรีเวชวิทยา หน่วยมะเร็งอวัยวะสืบพันธุ์สตรี คณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มีความชำนาญ ทางด้านมะเร็งวิทยาทางนรีเวช ประวัติตุลย์ ศึกษาในชั้นประถมต้นจนถึงมัธยมต้นที่โรงเรียนเซนต์คาเบรียล ศึกษามัธยมปลาย 3 ปีที่โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา และสอบเข้าคณะแพทยศาสตร์ เมื่อ พ.ศ. 2526 จนจบ แพทยศาสตร์บัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เมื่อ พ.ศ. 2532 ได้รับวุฒิบัตรแสดงความรู้หรือความชำนาญในการประกอบ วิชาชีพเวชกรรม สาขาสูติศาสตร์-นรีเวชวิทยา แพทยสภา พ.ศ. 2536, ประกาศนียบัตรชั้นสูงทางคลินิกสาขาสูติศาสตร์-นรีเวชวิทยา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย พ.ศ. 2534 และบรรจุเป็นอาจารย์ประจำคณะแพทยศาสตร์เมื่อ ปี พ.ศ. 2538[1] การเคลื่อนไหวทางการเมืองตุลย์เป็นหนึ่งในผู้ประสานงานเครือข่ายจุฬาฯ เชิดชูคุณธรรมนำประชาธิปไตย (จคป.) และเคยร่วมขึ้นเวทีร่วมกับกลุ่มพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย (พธม.) เป็นผู้ประสานงานกลุ่มเคลื่อนไหวทางการเมืองภาคประชาชนหลายกลุ่ม ในช่วงวิกฤตการเมืองท้ายสมัยรัฐบาล พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร เช่น เครือข่ายวิชาการเพื่อประชาธิปไตย (ควป.), เครือข่ายวิชาชีพสุขภาพเพื่อสังคม, กลุ่มนักวิชาการเพื่อประชาชน, เครือข่ายสมัชชาประชาชนทั่วประเทศ, กลุ่มนักวิชาการนักธุรกิจและประชาชน, แนวร่วมประชาชนต้านการนิรโทษกรรมฯ, ผู้นำกลุ่มประชาชนผู้รักชาติและความถูกต้อง, เครือข่ายพลเมืองอาสาปกป้องแผ่นดิน (เสื้อหลากสี) เป็นต้น อีกทั้งยังเป็นผู้ที่รักษา อิทธิพล สรวิทย์สกุล ที่บาดเจ็บจากการถูกรุมสหบาทาที่เซ็นทรัลเวิลด์[2] เมื่อวันที่ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2549 ในเหตุการปะทะกันของฝ่ายผู้สนับสนุนนายกฯและฝ่ายต่อต้านฯ (ดูเพิ่ม "การขับไล่ ทักษิณ ชินวัตร ให้ลาออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรี") รวมถึงยังเข้าร่วมกับการชุมนุมของกปปส. (คณะกรรมการประชาชนเพื่อการเปลี่ยนแปลงประเทศไทยให้เป็นประชาธิปไตยที่สมบูรณ์อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข) ด้วย (ดูเพิ่ม "วิกฤตการณ์การเมืองไทย พ.ศ. 2556–2557" )[3] นอกจากนั้น ตุลย์ ยังเป็นหนึ่งในคณะผู้ก่อตั้งศูนย์ศึกษาวิจัยและพัฒนากระบวนการยุติธรรมไทย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, เป็นกรรมาธิการและโฆษกคณะกรรมาธิการวิสามัญศึกษาและส่งเสริมการสร้างคุณธรรมและจริยธรรมแก่นักการเมือง ข้าราชการและประชาชน สภานิติบัญญัติแห่งชาติ, กรรมาธิการพิจารณาร่าง พ.ร.บ.มหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และเป็นผู้นำร่วมกับสภาคณาจารย์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย คัดค้าน สนช. ในการผ่านร่าง พ.ร.บ. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย อย่างเร่งรีบโดยไม่ฟังเสียงประชาคมจุฬาฯ[4][5][6] เครื่องราชอิสริยาภรณ์
อ้างอิง
|