พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหมื่นภูบดีราชหฤทัย
พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหมื่นภูบดีราชหฤทัย (5 สิงหาคม พ.ศ. 2369 - 6 มีนาคม พ.ศ. 2413) มีพระนามเดิมว่า พระองค์เจ้าอมฤตย์ เป็นพระราชโอรสในพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ประสูติแต่เจ้าจอมมารดาแก้ว ธิดาเจ้าพระยาศรีธรรมาธิราช (บุญรอด บุณยรัตพันธ์) ประสูติเมื่อ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2369 พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหมื่นภูบดีราชหฤทัย ทรงมีพระนามเดิมว่า "พระเจ้าลูกยาเธอ พระองค์เจ้าอมฤตย์" ในสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้สถาปนาพระองค์ให้เป็น "กรมหมื่นภูบดีราชหฤทัย" พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวได้ทรงสร้างวังเหนือป้อมมหาฤกษ์ขึ้น เพื่อพระราชทานให้แก่ พระองค์เจ้าเฉลิมวงศ์ พระราชโอรสประสูติแต่เจ้าจอมมารดาน้อยใหญ่ ธิดาเจ้าพระยานคร (น้อย) แต่พระองค์เจ้าเฉลิมวงศ์สิ้นพระชนม์พระชันษาเพียง 25 ปี และไม่ปรากฏว่ามีเชื้อสายสืบราชสกุล เมื่อพระองค์เจ้าเฉลิมวงศ์สิ้นพระชนม์แล้ว พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวจึงได้พระราชทานวังแห่งนี้ให้พระองค์ เสด็จอยู่มาจนสิ้นพระชนม์ในรัชกาลที่ 5 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดเกล้าฯ พระราชทานให้เป็นวังของพระองค์เจ้าเทวัญอุไทยวงศ์ เสด็จอยู่จนทรงสร้างวังใหม่ตรงบริเวณสะพานด่านข้ามคลองหลอดวัดราชบพิธ วังเหนือป้อมมหาฤกษ์จึงว่างอยู่[1] พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหมื่นภูบดีราชหฤทัย สิ้นพระชนม์เมื่อ 6 มีนาคม พ.ศ. 2413 ในสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหมื่นภูบดีราชหฤทัย ทรงมีพระธิดา คือ หม่อมเจ้าหญิงเกสร ได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้า ชั้นที่ 3 ตติยจุลจอมเกล้า เมื่อวันที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2436 พงศาวลี
อ้างอิง |