Share to:

 

ประเทศลิเบีย

รัฐลิเบีย

สถานที่ตั้งของลิเบีย (สีเขียวเข้ม) ในแอฟริกาเหนือ
สถานที่ตั้งของลิเบีย (สีเขียวเข้ม) ในแอฟริกาเหนือ
เมืองหลวง
และเมืองใหญ่สุด
ตริโปลี[1]
32°52′N 13°11′E / 32.867°N 13.183°E / 32.867; 13.183
ภาษาราชการอาหรับ[b]
ภาษาพูด
กลุ่มชาติพันธุ์
อาหรับ-เบอร์เบอร์ 97%[2]
อื่น ๆ 3%[2]
ศาสนา
97% อิสลาม (ทางการ)
2.7% คริสต์
0.3% อื่น ๆ
เดมะนิมชาวลิเบีย
การปกครองรัฐเดี่ยว รัฐบาลเฉพาะกาล รัฐบาลแห่งชาติ
โมฮัมเหม็ด อัลเมนฟี[3]
มูซา อัลโคนี
อับดุล ฮามิด บีเบห์[3]
อากีลา ซาเลห์ อิสซา
สภานิติบัญญัติสภาผู้แทนราษฎร
การก่อตั้ง
ป. ศตวรรษที่ 13 ก่อนคริสตกาล
• ก่อตั้งคำสั่งเซนุสซี
ค.ศ. 1837
• เอกราชจากอิตาลี
10 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1947
24 ธันวาคม ค.ศ. 1951
1 กันยายน ค.ศ. 1969
2 มีนาคม ค.ศ. 1977
17 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2011
พื้นที่
• รวม
1,759,541 ตารางกิโลเมตร (679,363 ตารางไมล์) (อันดับที่ 16)
ประชากร
• ค.ศ. 2021 ประมาณ
6,992,701[4] (อันดับที่ 104)
• สำมะโนประชากร ค.ศ. 2006
5,670,688
3.74 ต่อตารางกิโลเมตร (9.7 ต่อตารางไมล์) (อันดับที่ 218)
จีดีพี (อำนาจซื้อ) ค.ศ. 2022 (ประมาณ)
• รวม
เพิ่มขึ้น 128.281 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[5] (อันดับที่ 92)
เพิ่มขึ้น 18,345 ดอลลาร์สหรัฐ[5] (อันดับที่ 81)
จีดีพี (ราคาตลาด) ค.ศ. 2022 (ประมาณ)
• รวม
เพิ่มขึ้น 50.326 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[5] (อันดับที่ 90)
เพิ่มขึ้น 7,197 ดอลลาร์สหรัฐ[5] (อันดับที่ 108)
เอชดีไอ (ค.ศ. 2021)เพิ่มขึ้น 0.718[6]
สูง · อันดับที่ 104
สกุลเงินดีนาร์ลิเบีย (LYD)
เขตเวลาUTC+2 (EET)
ขับรถด้านขวา
รหัสโทรศัพท์+218
โดเมนบนสุด.ly
ليبيا.
  1. ^ หมายเหตุขององค์การสหประชาชาติเกี่ยวกับชื่อทางการ: "ภายหลังการยอมรับโดยสมัชชาใหญ่แห่งมติ 66/1 คณะผู้แทนถาวรของลิเบียได้แจ้งไปยังสหประชาชาติอย่างเป็นทางการต่อปฏิญญาสหประชาชาติโดยสภาเฉพาะกาลแห่งชาติเมื่อวันที่ 3 สิงหาคม ให้เปลี่ยนชื่ออย่างเป็นทางการของสาธารณรัฐสังคมนิยมประชาชนอาหรับลิเบียเป็น "ลิเบีย" และเปลี่ยนธงชาติของลิเบีย"
  2. ^ ภาษาราชการถูกระบุอย่างง่าย ๆ ว่า "อาหรับ" (ปฏิญญารัฐธรรมนูญ มาตรา 1)
  3. ^ สหราชอาณาจักรและฝรั่งเศสจัดการปกครองร่วมกันของลิเบียผ่านคณะมนตรีภาวะทรัสตีแห่งสหประชาชาติ

ลิเบีย (อาหรับ: ليبيا) มีชื่อทางการคือ รัฐลิเบีย (อาหรับ: دولة ليبيا)[7][8][9][10] เป็นประเทศในแอฟริกาเหนือ มีชายฝั่งบนทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ตั้งอยู่ระหว่างประเทศอียิปต์ไปทางตะวันออก ประเทศซูดานไปทางตะวันออกเฉียงใต้ ประเทศชาดและประเทศไนเจอร์ไปทางใต้ และประเทศแอลจีเรียและตูนิเซียไปทางตะวันตก มีเมืองหลวงชื่อตริโปลี

ประเทศลิเบียมีพื้นที่เกือบ 1,800,000 ตารางกิโลเมตร นับเป็นประเทศที่มีขนาดใหญ่ที่สุดเป็นอันดับ 4 ในทวีปแอฟริกา และประเทศที่ใหญ่ที่สุดในโลกอันดับที่ 17[11] เมืองหลวง กรุงตริโปลี มีชาวลิเบียอาศัยอยู่ 1.7 ล้านคน จากทั้งประเทศ 6.4 ล้านคน ตามข้อมูลเมื่อปี พ.ศ. 2552 ลิเบียมีดัชนีการพัฒนามนุษย์ (HDI) สูงที่สุดในแอฟริกา และมีผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (อำนาจซื้อ) สูงสุดเป็นอันดับ 4 ในแอฟริกา ซึ่งเป็นผลมาจากปริมาณปิโตรเลียมสำรองขนาดใหญ่และจำนวนประชากรที่ค่อนข้างน้อย[12][13] ลิเบียเป็นหนึ่งในสิบประเทศผลิตน้ำมันที่ร่ำรวยที่สุดในโลก

หลังจากที่ได้รับเอกราชเป็นราชอาณาจักรลิเบียใน พ.ศ. 2494 นับตั้งแต่ พ.ศ. 2512 เป็นต้นมา ลิเบียอยู่ภายใต้การปกครองของมูอัมมาร์ อัล-กัดดาฟี ผู้ซึ่งก้าวขึ้นสู่อำนาจจากการรัฐประหาร กลางเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554 มีการประท้วงและการเดินขบวนครั้งใหญ่ทั่วประเทศต่อต้านรัฐบาลกัดดาฟี เมื่อวันที่ 26 กุมภาพันธ์ ฝ่ายกบฏสามารถควบคุมหัวเมืองและนครชายฝั่งได้หลายแห่ง[14][15][16] โดยที่ฝ่ายที่สนับสนุนกัดดาฟียังคงควบคุมเมืองชายฝั่งบ้านเกิดของกัดดาฟี เซิร์ทและเมืองบานีวาลิคทางตอนใต้ของกรุงตริโปลี[17] วันที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2554 กองกำลังฝ่ายกบฏเข้ายึดครองกรุงตริโปลีได้อย่างเบ็ดเสร็จ และสามารถขับไล่กัดดาฟีกับผู้สนับสนุนจนต้องถอยร่นออกไปยังที่มั่นแห่งสุดท้ายคือเมืองเซิร์ท สงครามกลางเมืองระหว่างสองฝ่ายดำเนินมาถึงวันที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2554 ที่เมืองเซิร์ท ขบวนรถของกัดดาฟีและผู้ติดตามถูกโจมตีด้วยขีปนาวุธของนาโต้ระหว่างการหลบหนี ผู้ติดตามถูกสังหารระหว่างการสู้รบ ขณะที่กัดดาฟีในสภาพบาดเจ็บสาหัสถูกควบคุมตัวและเสียชีวิตในเวลาต่อมา ส่วนมูตัสซิมบุตรชายของกัดดาฟีและอาบู บาค์ร ยูนิส อดีตรัฐมนตรีกลาโหม ก็ถูกสังหารเสียชีวิตในวันเดียวกัน

แม้รัฐบาลกัดดาฟีจะถูกโค่นล้ม แต่ลิเบียยังคงประสบปัญหาความขัดแย้ง หลังการเลือกตั้งในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2557 ลิเบียแตกออกเป็นสองฝ่าย[18] ได้แก่ ฝ่ายรัฐบาลปรองดองแห่งชาติ (Government of National Accord) ซึ่งเป็นรัฐบาลที่สหประชาชาติให้การรับรอง[19] มีศูนย์กลางอยู่ที่ตริโปลี และฝ่ายสภาผู้แทนราษฎรลิเบีย (House of Representatives) มีฐานอยู่ที่โตบรูค ทั้งสองฝ่ายรวมถึงฝ่ายรัฐอิสลามอิรักและเลแวนต์[20] ต่างสู้รบในสงครามกลางเมืองลิเบียครั้งที่สอง[21][22] เดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2559 กองกำลังฝ่ายรัฐบาลปรองดองแห่งชาติยึดเมืองเซิร์ตจากฝ่ายรัฐอิสลามอิรักและเลแวนต์ได้สำเร็จ ส่งผลให้รัฐอิสลามอิรักและเลแวนต์เสียที่มั่นสำคัญทั้งหมดในลิเบีย[23] ต่อมาในวันที่ 23 ตุลาคม พ.ศ. 2563 ฝ่ายรัฐบาลปรองดองแห่งชาติบรรลุข้อตกลงหยุดยิงถาวรกับกองทัพแห่งชาติลิเบียที่ภักดีต่อฝ่ายสภาผู้แทนราษฎร[24] และจัดตั้งรัฐบาลร่วมเฉพาะกาลขึ้นในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2564 เพื่อบริหารรัฐการก่อนมีการเลือกตั้งทั่วไปในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2564[25]

ชื่อ

แผนที่โลกที่เป็นที่รู้จักในยุคของเฮโรโดตัสแสดงพื้นที่ของลิเบียในแอฟริกาเหนือ

ในกรีกโบราณ ชื่อ "ลิเบีย" ใช้ในความหมายที่กว้างขวางกว่า คือ แอฟริกาเหนือทั้งหมดที่อยู่ทางตะวันตกของอียิปต์ และในบางกรณีก็ใช้อ้างถึงแอฟริกาทั้งทวีป 3 ส่วนของประเทศนี้ตามประเพณีคือตริโปลิเตเนีย (Tripolitania) เฟซซัน (Fezzan) และไซเรไนกา (Cyrenaica) ในวรรณคดีกรีก ไดโดอาศัยอยู่ในลิเบีย

ชื่อนี้ได้รับการนำมาใช้อีกครั้งในปี ค.ศ. 1934 สำหรับอาณานิคมลิเบียของอิตาลี โดยมาจากภาษากรีกโบราณ Λιβύη (Libúē )[26]

ลิเบียได้รับเอกราชในปี 1951 ในฐานะสหราชอาณาจักรลิเบีย และเปลี่ยนชื่อเป็นราชอาณาจักรลิเบีย [27] หลังจากการรัฐประหารที่นำโดยมูอัมมาร์ กัดดาฟี ในปี 1969 ชื่อของรัฐได้เปลี่ยนเป็นสาธารณรัฐอาหรับลิเบีย และเปลี่ยนชื่ออย่างเป็นทางการคือ "สาธารณรัฐสังคมนิยมประชาชนอาหรับลิเบีย" ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2520 ถึง พ.ศ. 2529 และ "มหาสาธารณรัฐสังคมนิยมประชาชนอาหรับลิเบีย"[28]ตั้งแต่ปี 1986 ถึง 2011

สภาถ่ายโอนอำนาจแห่งชาติซึ่งก่อตั้งขึ้นเมื่อปี 2011 เรียกรัฐนี้ว่า "ลิเบีย" สหประชาชาติรับรองประเทศนี้อย่างเป็นทางการในชื่อว่าว่า "ลิเบีย" ในเดือนกันยายน 2011[29] ตามคำขอจากคณะผู้แทนถาวรลิเบียโดยอ้างถึงปฏิญญารัฐธรรมนูญชั่วคราวของลิเบียลงวันที่ 3 สิงหาคม 2011 ในเดือนพฤศจิกายน 2011 ISO 3166-1 ได้รับการแก้ไขเพื่อให้สะท้อนถึงชื่อประเทศใหม่ "ลิเบีย" ในภาษาอังกฤษ "Libye (la)" ในฝรั่งเศส.[30]

ในเดือนธันวาคม 2017 คณะผู้แทนถาวรลิเบียประจำสหประชาชาติแจ้งให้สหประชาชาติทราบว่าต่อจากนี้ไปชื่ออย่างเป็นทางการของประเทศจะเรียกว่า "รัฐลิเบีย" และ "ลิเบีย" ยังคงเป็นชื่อรูปแบบย่ออย่างเป็นทางการ และประเทศนี้ยังคงถูกระบุภายใต้ "L" ตามลำดับตัวอักษร[31]

ภูมิศาสตร์

บทความหลัก: ภูมิศาสตร์ลิเบีย
แผนที่ประเทศลิเบีย

ลิเบียมีพื้นที่ 1,759,540 ตารางกิโลเมตร (679,362 ตารางไมล์), ทำให้เป็นประเทศที่ใหญ่เป็นอันดับที่ 16 ของโลกตามขนาด ลิเบียมีอาณาเขตทางเหนือติดกับทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ทางตะวันตกติดกับตูนิเซียและแอลจีเรีย ทางตะวันตกเฉียงใต้ติดกับไนเจอร์ ทางใต้ติดกับชาด ทางตะวันออกเฉียงใต้ติดกับซูดาน และทางตะวันออกติดกับอียิปต์ ลิเบียอยู่ระหว่างละติจูด 19° และ 34°N และลองจิจูด 9° และ 26°E

โดย 1,770 กิโลเมตร (1,100 ไมล์), แนวชายฝั่งของลิเบียยาวที่สุดในบรรดาประเทศในแอฟริกาที่มีพรมแดนติดกับทะเลเมดิเตอร์เรเนียน[32][33] ส่วนของทะเลเมดิเตอร์เรเนียนทางเหนือของลิเบียมักเรียกว่าทะเลลิเบีย ภูมิอากาศส่วนใหญ่แห้งแล้งมากและมีลักษณะเหมือนทะเลทรายในธรรมชาติ อย่างไรก็ตาม ภูมิภาคทางเหนือมีสภาพอากาศแบบเมดิเตอร์เรเนียนที่ดีกว่า[34]

ภูมินิเวศหกแห่งอยู่ภายในพรมแดนของลิเบีย: Saharan halophytics, ป่าไม้แห้งเมดิเตอร์เรเนียนและที่ราบกว้างใหญ่, ป่าไม้และป่าไม้เมดิเตอร์เรเนียน, ทุ่งหญ้าสเตปป์และป่าไม้ของทะเลทรายซาฮาราเหนือ, ป่าไม้ Tibesti-Jebel Uweinat montane xeric และป่า West Saharan montane xeric.[35]

ภัยธรรมชาติมาในรูปแบบของซีรอคโคที่ร้อน แห้ง และเต็มไปด้วยฝุ่น (รู้จักกันในลิเบียว่า จิบลิ) นี่คือลมทางใต้ที่พัดจากหนึ่งถึงสี่วันในฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง นอกจากนี้ยังมีพายุฝุ่นและพายุทราย โอเอซิสสามารถพบได้ทั่วลิเบีย ที่สำคัญที่สุดคือ Ghadames และ Kufra[36] ลิเบียเป็นหนึ่งในประเทศที่มีแสงแดดจัดและแห้งแล้งที่สุดในโลกเนื่องจากมีสภาพแวดล้อมแบบทะเลทราย

ทะเลทรายลิเบีย

ลิเบียเป็นประเทศที่มีทะเลทรายเป็นส่วนใหญ่ พื้นที่กว่า 95% ปกคลุมไปด้วยทะเลทราย[37]

ทะเลทรายลิเบีย ซึ่งครอบคลุมพื้นที่ส่วนใหญ่ของลิเบีย เป็นหนึ่งในสถานที่แห้งแล้งและมีแสงแดดส่องถึงมากที่สุดในโลก[38] ในหลายสถานที่ หลายทศวรรษอาจผ่านไปโดยไม่เห็นฝนตกเลย และแม้แต่บนที่สูงก็แทบจะไม่มีฝนตกเกิดขึ้นทุกๆ 5-10 ปี ที่อุเวียนัต ข้อมูลเมื่อ 2006 ปริมาณน้ำฝนที่บันทึกครั้งสุดท้ายคือในเดือนกันยายน 1998[39]

ในทำนองเดียวกัน อุณหภูมิในทะเลทรายลิเบียก็อาจรุนแรงมากเช่นกัน เมื่อวันที่ 13 กันยายน 1922 เมืองอาซิซิยาซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของตริโปลี ได้บันทึกอุณหภูมิอากาศไว้ที่ 58 องศาเซลเซียส (136.4 องศาฟาเรนไฮต์),ถือเป็นสถิติโลก[40][41][42] อย่างไรก็ตาม ในเดือนกันยายน 2012 ตัวเลขสถิติโลกที่ 58 °C ถูกกำหนดว่าไม่ถูกต้องโดยองค์การอุตุนิยมวิทยาโลก[41][42][43]

ทะเลทรายลิเบียมีโอเอซิสเล็กๆ ที่ไม่มีคนอาศัยอยู่กระจัดกระจายอยู่สองสามแห่ง ซึ่งมักจะเชื่อมโยงกับที่ลุ่มที่สำคัญ ซึ่งน้ำสามารถพบได้โดยการขุดลึกลงไปไม่กี่ฟุต ทางทิศตะวันตกมีกลุ่มโอเอซิสที่กระจัดกระจายอย่างกว้างขวางในบริเวณพื้นที่ลุ่มน้ำตื้นที่ไม่เชื่อมโยงกัน ได้แก่ กลุ่มคุฟรา ซึ่งประกอบด้วย Tazerbo, Rebianae และ Kufra[39]นอกเหนือปัญหาแล้ว ความเรียบทั่วไปยังถูกขัดขวางโดยที่ราบและเทือกเขาหลายแห่งที่อยู่ใกล้ใจกลางทะเลทรายลิเบีย รอบๆ จุดบรรจบกันของพรมแดนอียิปต์-ซูดาน-ลิเบีย

เขตการปกครอง

การแบ่งเขตปกครองในลิเบียปัจจุบัน (ตั้งแต่พ.ศ. 2550)
แผนที่ประเทศลิเบีย
ภาษาอาหรับ ปริวรรต ประชากร (2549)[44] พื้นที่ (กม.2) หมายเลข
(บนแผนที่)
البطنان อัล บุตนัน 159,536 83,860 1
درنة ดาร์นะห์ 163,351 19,630 2
الجبل الاخضر อัล ยาบัล อัลอักดัร 206,180 7,800 3
المرج อัล มาร์ย 185,848 10,000 4
بنغازي เบงกาซี 670,797 43,535 5
الواحات อัล วาฮัต 177,047 6
الكفرة อัล คูฟระห์ 50,104 483,510 7
سرت ซิร์ต/ซุร์ต 141,378 77,660 8
مرزق มูรซัก 78,621 349,790 22
سبها ซาบา 134,162 15,330 19
وادي الحياة วาดี อัลฮายา 76,858 31,890 20
مصراتة มิสซาตะห์ 550,938 9
المرقب อัลมูร์คุบ 432,202 10
طرابلس ตาราบูลุส 1,065,405 11
الجفارة อัล ฟารา 453,198 1,940 12
الزاوية อัล ซาวิยะห์ 290,993 2,890 13
النقاط الخمس อัน นูกวัต อัล คาม 287,662 5,250 14
الجبل الغربي อัล ยาบัล อัล คัรบี 304,159 15
نالوت นาลุต 93,224 16
غات ฆัต 23,518 72,700 21
الجفرة อัล ยูฟระห์ 52,342 117,410 17
وادي الشاطئ วาดี อัล ซาตี 78,532 97,160 18

อ้างอิง

  1. ↑ "The World Factbook Africa: Libya". The World Factbook. CIA. 18 May 2015. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 January 2021. สืบค้นเมื่อ 28 May 2015.
  2. ↑ 2.0 2.1 J. Tyler Dickovick (9 August 2012). Africa 2012. Stryker Post. p. 47. ISBN 978-1-61048-882-2.
  3. ↑ 3.0 3.1 "Interim Libya government assumes power after smooth handover". Ynet. 16 March 2021. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 May 2021. สืบค้นเมื่อ 16 March 2021.
  4. ↑ United Nations. "World Population Prospects 2019". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-02-18. สืบค้นเมื่อ 30 April 2020.
  5. ↑ 5.0 5.1 5.2 5.3 "IMF Database". IMF. สืบค้นเมื่อ 12 January 2022.
  6. ↑ "Human Development Report 2021/2022" (PDF) (ภาษาอังกฤษ). United Nations Development Programme. 8 September 2022. สืบค้นเมื่อ 8 September 2022.
  7. ↑ "Member States". United Nations. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 June 2021. สืบค้นเมื่อ 13 February 2021. On 22 December 2017, the Permanent Mission of Libya to the United Nations formally notified the United Nations that the government is changing the official name of Libya to ‘State of Libya.’
  8. ↑ "Publications Office – Interinstitutional style guide – Annex A5 – List of countries, territories and currencies". Europa (web portal). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 August 2013. สืบค้นเมื่อ 1 April 2016.
  9. ↑ "The World Factbook". Cia.gov. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 January 2021. สืบค้นเมื่อ 1 April 2016.
  10. ↑ "The World Factbook – Central Intelligence Agency". cia.gov. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 January 2021. สืบค้นเมื่อ 9 June 2018.
  11. ↑ U.N. Demographic Yearbook, (2003), "Demographic Yearbook (3) Pop., Rate of Pop. Increase, Surface Area & Density", United Nations Statistics Division. Retrieved July 15, 2006.
  12. ↑ Annual Statistical Bulletin, (2004), "World proven crude oil reserves by country, 1980–2004" เก็บถาวร 2012-07-11 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, O.P.E.C.. Retrieved July 20, 2006.
  13. ↑ World Economic Outlook Database, (April, 2006), "Report for Selected Countries and Subjects", International Monetary Fund. Retrieved July 15, 2006.
  14. ↑ "Gaddafi defiant as state teeters - Africa". Al Jazeera English. สืบค้นเมื่อ 2011-02-23.
  15. ↑ "BBC News - Middle East and North Africa unrest". Bbc.co.uk. สืบค้นเมื่อ 2011-02-23.
  16. ↑ "Libyan minister quits, diplomat claims genocide". Sify.com. สืบค้นเมื่อ 2011-02-23.
  17. ↑ "Long Bread Lines and Open Revolt in Libya's Capital". NYtimes.com. 2011-02-26. สืบค้นเมื่อ 2011-02-26.
  18. ↑ Why elections won’t save Libya -- Al Jazeera America
  19. ↑ World Report 2018: Libya | Human Rights Watch
  20. ↑ ISIS in Libya: Civil war provides 'space' for radical jihadists
  21. ↑ Civil war surges in Libya after legislative elections
  22. ↑ Is civil war likely? -- The Economist
  23. ↑ Amara, Hani (August 5, 2021). "Libyan forces clear last Islamic State holdout in Sirte". Reuters.
  24. ↑ "UN says Libya sides reach 'permanent ceasefire' deal". Al Jazeera English. 2020-10-23. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-10-23. สืบค้นเมื่อ 2020-10-23.
  25. ↑ "Libyan lawmakers approve gov't of PM-designate Dbeibah". Al Jazeera. 10 March 2021. สืบค้นเมื่อ 10 March 2021.
  26. ↑ "Preservation of the Libyan culture". Tafsuit.com. 6 June 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 May 2013. สืบค้นเมื่อ 23 December 2012.
  27. ↑ Federal Research Division of the Library of Congress (1987), "Independent Libya", U.S. Library of Congress. Retrieved 14 July 2006.
  28. ↑ "Great Socialist People's Libyan Arab Jamahiriya: Libya". Geographical Names. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 January 2012. สืบค้นเมื่อ 1 November 2011.
  29. ↑ "United Nations interoffice memorandum dated 16 September 2011 from Desmond Parker, Chief of Protocol, to Shaaban M. Shaaban, Under-Secretary-General for General Assembly and Conference Management, attaching memorandum from Stadler Trengove, Senior Legal Officer". United Nations. 16 September 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 January 2013. สืบค้นเมื่อ 5 February 2013.
  30. ↑ "ISO 3166-1 Newsletter VI-11: Name change for Libya" (PDF). International Organization for Standardization. 8 November 2011. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 17 January 2012. สืบค้นเมื่อ 13 December 2011.
  31. ↑ ""State of Libya" in UNTERM (United Nations terminology database)". United Nations. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 January 2018. สืบค้นเมื่อ 5 January 2018.
  32. ↑ "Libya Background". Education Libya. 30 March 2004. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 April 2004.
  33. ↑ "Field Listings – Coastlines". The World Factbook. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 July 2017. สืบค้นเมื่อ 5 February 2013.
  34. ↑ "Weather and Climate in Libya". Southtravels.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 June 2013. สืบค้นเมื่อ 23 December 2012.
  35. ↑ Dinerstein, Eric; และคณะ (2017). "An Ecoregion-Based Approach to Protecting Half the Terrestrial Realm". BioScience. 67 (6): 534–545. doi:10.1093/biosci/bix014. ISSN 0006-3568. PMC 5451287. PMID 28608869.
  36. ↑ "Old Town of Ghadames (1986) Libyan Arab Jamahirya". World Cultural Heritage. 20 July 2006. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 August 2016. สืบค้นเมื่อ 10 August 2016.
  37. ↑ "Libya". reports.unocha.org (ภาษาอังกฤษ). 2021-08-26. สืบค้นเมื่อ 2023-07-19.
  38. ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ SalakLibya
  39. ↑ 39.0 39.1 András Zboray. "Flora and Fauna of the Libyan Desert". Fliegel Jezerniczky Expeditions. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 December 2012. สืบค้นเมื่อ 5 February 2013.
  40. ↑ "How Hot is Hot?". Extreme Science. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 February 2013. สืบค้นเมื่อ 5 February 2013.
  41. ↑ 41.0 41.1 "World: Highest Temperature". World Weather / Climate Extremes Archive. Arizona State University. 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 January 2013. สืบค้นเมื่อ 15 January 2013.
  42. ↑ 42.0 42.1 El Fadli, KI; และคณะ (September 2012). "World Meteorological Organization Assessment of the Purported World Record 58 °C Temperature Extreme at El Azizia, Libya (13 September 1922)". Bulletin of the American Meteorological Society. 94 (2): 199. Bibcode:2013BAMS...94..199E. doi:10.1175/BAMS-D-12-00093.1. ISSN 0003-0007.
  43. ↑ Westcott, Tom (15 September 2012). "Libya loses 'world's hottest place' record". Libya Herald. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 August 2013.
  44. ↑ Libyan General Information Authority เก็บถาวร 2011-02-24 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Retrieved 22 July 2009.

แหล่งข้อมูลอื่น


27°24′N 17°36′E / 27.4°N 17.6°E / 27.4; 17.6

Stub icon

บทความประเทศ ดินแดน หรือเขตการปกครองนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล
Kembali kehalaman sebelumnya