บทความนี้เกี่ยวกับชาติพันธุ์ สำหรับบุคคลสัญชาติไทย ดูที่
ชาวไทย
ชาวไทย ประชากรทั้งหมด ป. 52–59 ล้านคน [ a]
ภูมิภาคที่มีประชากรอย่างมีนัยสำคัญ ไทย ป. 51–57.8 ล้านคน[ nb 1] [ 1] [ 2] [ 3] ชาวไทยพลัดถิ่น ป. 1.1 ล้านคน สหรัฐ 488,000[ 4] (2020) ออสเตรเลีย 100,856[ 5] (2020) ญี่ปุ่น 86,666[ 6] (2020) ไต้หวัน 82,608[ 7] (2020) สวีเดน 74,101[ 8] (2020) เยอรมนี 59,130[ 9] (2020) สหราชอาณาจักร 45,884[ 10] (2020) เกาหลีใต้ 32,861[ 11] (2020) นอร์เวย์ 31,387[ 12] (2020) อิสราเอล 26,641[ 13] (2020) ฝรั่งเศส 30,000[ 13] (2019)[ 14] มาเลเซีย 51,000–70,000[ 13] [ 15] (2012) ลิเบีย 24,600[ 13] (2011) สิงคโปร์ 47,700[ 13] (2012) เนเธอร์แลนด์ 20,106[ 16] (2017) แคนาดา 19,010[ 17] (2016) ลาว 15,497[ 18] (2015) สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ 14,232[ 13] (2012) รัสเซีย 14,087[ 19] (2015) ฟินแลนด์ 13,687[ 20] (2019) เดนมาร์ก 12,947[ 21] (2020) ฮ่องกง 11,493[ 22] (2016) ซาอุดีอาระเบีย 11,240[ 13] (2012) นิวซีแลนด์ 10,251 (เกิด), ประมาณ 50,000 (บรรพบุรุษ)[ 23] (2018) สวิตเซอร์แลนด์ 9,058[ 24] (2015) จีน 8,618[ 13] (2012) อิตาลี 5,766[ 25] (2016) บรูไน 5,466[ 13] (2012) เบลเยียม 3,811[ 13] (2012) ออสเตรีย 3,773[ 13] (2012) อินเดีย 3,715[ 13] (2012) แอฟริกาใต้ 3,500[ 13] (2012) กาตาร์ 2,500[ 13] (2012) บาห์เรน 2,424[ 13] (2012) คูเวต 2,378[ 13] (2012) อียิปต์ 2,331[ 13] (2012) ส่วนอื่นของโลก ป. 47,000[ 26] ภาษา ไทย ศาสนา ส่วนใหญ่ :พุทธเถรวาท และศาสนาผี 97.6% ส่วนน้อย:อิสลามนิกายซุนนี 1.6% คริสต์ (คาทอลิก และโปรเตสแตนต์ ) 0.8% กลุ่มชาติพันธุ์ที่เกี่ยวข้อง
ไทยเชื้อสายจีน , มาเลเซียเชื้อสายไทย
ชาวสยาม (อังกฤษ : Siamese )[ 27] [ 28] [ 29] [ 30] [ 31] หรือ คนไทยภาคกลาง [ b] โดยทั่วไปหมายถึงกลุ่มชาติพันธุ์ไท ที่อาศัยอยู่ภาคกลางและภาคใต้ของประเทศไทย ส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธ รองลงมาคือศาสนาอิสลาม และศาสนาคริสต์
ในความหมายทางชาติพันธุ์ ใช้เฉพาะเจาะจงถึงชาวไท ภาคกลาง และภาคใต้ ของประเทศไทย หรือกลุ่มชาติพันธุ์ไทนอกบริเวณดังกล่าวที่มีความเกี่ยวดองทางวัฒนธรรมโดยตรงเช่น ไทโคราช , ชาวโยดะยา , ไทยเขตตะนาวศรี , ไทยเกาะกง , ไทยตากใบ แต่ในความหมายทางรัฐชาตินิยมรวมถึงชาติพันธุ์ไทอื่นทั้งในและนอกอาณาจักรด้วยเช่น ไทยอีสาน , ชาวไทยวน , ไทยเชื้อสายจีน , ไทยเชื้อสายเปอร์เซีย , ไทยเชื้อสายเขมร , ไทยเชื้อสายมลายู , ไทยเชื้อสายมอญ , และ ไทยเชื้อสายอินเดีย เป็นต้น
ประวัติ
ประชากรที่อาศัยในภาคกลางของประเทศไทยปัจจุบันมาจากการผสมผสานระหว่างชาวไท กับกลุ่มชาติพันธุ์ อื่น ๆ ทั้งที่เป็นชนพื้นเมือง เดิมในภูมิภาคนี้และชนที่เคลื่อนย้ายเข้ามาใหม่[ 32] จดหมายเหตุลาลูแบร์ ระบุว่าชาวต่างชาติเรียกชนกลุ่มนี้ว่าชาวสยาม แต่ชาวสยามเรียกตนเองว่าไทน้อย [ 33] ต่อมาจอมพลแปลก พิบูลสงคราม ได้ออก ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยรัฐนิยม ใช้ชื่อประเทศ, ประชาชน และสัญชาติ เมื่อวันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2482 ให้เรียกประชาชนว่าไทย [ 34] ต่อมาวันที่ 2 สิงหาคม ได้ออกประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยรัฐนิยม ฉบับที่ ๓ เรื่อง การเรียกชื่อชาวไทย ให้เลิกการเรียกแบ่งแยกคนไทยออกเป็นหลายพวกหลายเหล่า เช่น ไทยเหนือ ไทยอีสาน ไทยใต้ ไทยอิสลาม แต่ใช้คำว่าไทยแก่ชาวไทยโดยทั้งหมดทั้งมวลโดยไม่แบ่งแยก[ 35]
คนเชื้อชาติ-สัญชาติไทยในต่างแดน
ประชากรชาวไทยสยามในต่างแดนทั่วโลก
ชาวไทยส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในประเทศไทยแม้ว่าชาวไทยบางส่วนสามารถพบได้ในส่วนอื่น ๆ ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ประมาณ 51–57 ล้านคนที่อาศัยอยู่ในประเทศไทยเท่านั้น[ 36]
ในขณะที่ชุมชนขนาดใหญ่ของชาวไทยสามารถพบได้ใน สหรัฐ , จีน , ลาว , ไต้หวัน , มาเลเซีย , สิงคโปร์ , กัมพูชา , พม่า , เกาหลีใต้ , เยอรมนี , สหราชอาณาจักร , แคนาดา , ออสเตรเลีย , สวีเดน , สวีเดน , ลิเบีย และ สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์
สังคมและวัฒนธรรม
ชาวไทยในวันสงกรานต์
นักเรียนชาวไทยแสดงความกตัญญูโดยการโอบกอดผู้ปกครอง
ภาษา
ชาวไทยสามารถแบ่งออกเป็นกลุ่มต่างๆ ในภูมิภาคด้วยความหลากหลายของภาษาไทย กลุ่มเหล่านี้รวมถึง ภาษาไทยกลาง (รวมถึงความหลากหลายของมาตรฐานภาษาและวัฒนธรรม), ภาษาไทยถิ่นใต้ , ภาษาอีสาน (ซึ่งมีเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับภาษาลาว มาตรฐานของลาวมากกว่าภาษาไทยมาตรฐาน), คำเมือง (ภาษาไทยภาคเหนือ) และภาษายาวี ซึ่งเป็นภาษาไทยแบบมาเลย์มีที่ใช้ในกลันตัน -ปัตตานี
ภาษาไทยกลางยุคใหม่มีความโดดเด่นมากขึ้นเนื่องจากนโยบายของรัฐบาลซึ่งได้รับการออกแบบมาเพื่อดูดซับและรวมความแตกต่างของคนไทยแม้จะมีความสัมพันธ์ทางชาติพันธุ์และวัฒนธรรมระหว่างคนที่ไม่ได้พูดภาษาไทยกับชุมชน
การแต่งกาย
ชาวไทยนิยมใส่ชุดไทยซึ่งสามารถสวมใส่โดยผู้ชายผู้หญิงและเด็ก ชุดไทยสำหรับผู้หญิงโดยทั่วไปประกอบด้วย ผ้านุ่ง หรือ โจงกระเบน , เสื้อและสไบ ผู้หญิงในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนืออาจสวมซิ่น แทนผ้านุ่ง และโจงกระเบน และสวมชุดด้วยเสื้อหรือ เสื้อปัด ส่วนชุดไทยสำหรับผู้ชายรวมถึง โจงกระเบน หรือกางเกง, เสื้อราชปะเตน พร้อมถุงเท้ายาวเข่าสีขาวเสริม ชุดไทยสำหรับผู้ชายชาวไทยภาคเหนือประกอบด้วย กางเกงชาวเล แจ็คเก็ตสไตล์แบบจีนสีขาวและบางครั้ง มักจะมีผ้าโพกหัว ส่วนในโอกาสทางการผู้คนอาจเลือกสวมใส่ชุดประจำชาติไทยหรือชุดไทยพระราชนิยม
ศาสนา
คณะสามเณร กำลังเดินบิณฑบาตในตอนเช้า
ชาวไทยยุคใหม่ส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธ นิกายเถรวาท และระบุอัตลักษณ์ชาติพันธุ์ของพวกเขาอย่างยิ่งด้วยการปฏิบัติทางศาสนาของพวกเขาซึ่งรวมถึงแง่มุมของการบูชาบรรพบุรุษในหมู่ความเชื่ออื่นๆของคติความเชื่อของไทย ซึ่งชาวไทยส่วนใหญ่ (มากกว่า 90%) เป็นที่ยอมรับว่าตนเองเป็นชาวพุทธ ตั้งแต่การปกครองของพ่อขุนรามคำแหง ของอาณาจักรสุโขทัย และอีกครั้งตั้งแต่ "การปฏิรูปศาสนา" ในช่วงรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ในศตวรรษที่ 19 การปฏิรูปยึดแบบศาสนาพุทธในประเทศศรีลังกา แบบดั้งเดิมเป็นแม่แบบ อย่างไรก็ตามความเชื่อพื้นบ้านของคนไทยคือ การผสานความเชื่อ ของชาวพุทธอย่างเป็นทางการเข้ากับศาสนาผี และศาสนาฮินดู [ 37] ที่ได้รับอิทธิพลมาจากจากอินเดียส่วนหนึ่งและอีกส่วนได้รับมรดกมาจากจักรวรรดิเขมร แห่งอังกอร์ [ 38]
ดูเพิ่ม
หมายเหตุ
อ้างอิง
เชิงอรรถ
↑ McCargo, D.; Hongladarom, K. (2004). "Contesting Isan‐ness: Discourses of politics and identity in Northeast Thailand" (PDF) . Asian Ethnicity . 5 (2): 219. doi :10.1080/1463136042000221898 . ISSN 1463-1369 . S2CID 30108605 . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2017-08-09. สืบค้นเมื่อ 2016-09-03 .
↑ David Levinson (1998), Ethnic Groups Worldwide: A Ready Reference Handbook , Oryx Pres, p. 287 , ISBN 978-1-57356-019-1
↑ Paul, Lewis M.; Simons, Gary F.; Fennig, Charles D. (2013), Ethnologue: Languages of the World , SIL International, ISBN 978-1-55671-216-6
↑ "ASIAN ALONE OR IN ANY COMBINATION BY SELECTED GROUPS" . factfinder.census.gov . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 14 February 2020. สืบค้นเมื่อ 2 May 2019 .
↑ "Estimated resident population, Country of birth - as at 30 June, 1996 to 201" . Australian Bureau of Statistics . Australian Bureau of Statistics. สืบค้นเมื่อ 15 May 2020 .
↑ "平成29年末現在における在留外国人数について(確定値)" (PDF) . Ministry of Justice (Japan) (ภาษาญี่ปุ่น). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2018-11-14. สืบค้นเมื่อ 2 May 2019 .
↑ "Estimated resident population, Country of birth - as at 30 June, 1996 to 201" . Australian Bureau of Statistics . Australian Bureau of Statistics. สืบค้นเมื่อ 15 May 2020 .
↑ "108.02Foreign Residents by Nationality (03/25/2019)" . immigration.gov.tw (ภาษาจีน). สืบค้นเมื่อ 2 May 2019 .
↑ https://www.destatis.de/DE/Themen/Gesellschaft-Umwelt/Bevoelkerung/Migration-Integration/Tabellen/migrationshintergrund-staatsangehoerigkeit-staatengruppen.html
↑ https://www.destatis.de/DE/Themen/Gesellschaft-Umwelt/Bevoelkerung/Migration-Integration/Tabellen/migrationshintergrund-staatsangehoerigkeit-staatengruppen.html
↑ "Estimated resident population, Country of birth - as at 30 June, 1996 to 201" . Australian Bureau of Statistics . Australian Bureau of Statistics. สืบค้นเมื่อ 15 May 2020 .
↑ https://www.ssb.no/en/statbank/table/05183/
↑ 13.00 13.01 13.02 13.03 13.04 13.05 13.06 13.07 13.08 13.09 13.10 13.11 13.12 13.13 13.14 13.15 13.16 "รายงานจำนวนประมาณการคนไทยในต่างประเทศ 2012" (PDF) . consular.go.th . March 5, 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2017-02-14. สืบค้นเมื่อ 2018-04-10 .
↑ https://www.diplomatie.gouv.fr/fr/dossiers-pays/thailande/presentation-de-la-thailande/
↑ Nop Nai Samrong (8 January 2014). "SIAMESE MALAYSIANS: They are part of our society" . New Straits Times . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 8 January 2014. สืบค้นเมื่อ 10 January 2014 .
↑ "Bevolking; generatie, geslacht, leeftijd en herkomstgroepering" . statline.cbs.nl (ภาษาดัตช์). July 18, 2017.
↑ "Data tables, 2016 Census" . Statistics Canada . 16 January 2018. สืบค้นเมื่อ 5 July 2018 .
↑ "Table P4.8 Overseas Migrant Population 10 Years Old and Over by Country of Origin and Province of Current Residence" (PDF) . lsb.gov.la . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2016-11-01. สืบค้นเมื่อ February 14, 2017 .
↑ "Archived copy" . www.fms.gov.ru . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 16 March 2015. สืบค้นเมื่อ 12 January 2022 .{{cite web }}
: CS1 maint: archived copy as title (ลิงก์ )
↑ "United Nations Population Division | Department of Economic and Social Affairs" . www.un.org .
↑ "POPULATION AT THE FIRST DAY OF THE QUARTER BY REGION, SEX, AGE (5 YEARS AGE GROUPS), ANCESTRY AND COUNTRY OF ORIGIN" . Statistics Denmark .
↑ "2016 Population By-census: Summary Results 2016年中期人口統計:簡要報告 (by nationality)" (PDF) . bycensus2016.gov.hk . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2017-03-26. สืบค้นเมื่อ 26 December 2017 .
↑ "2018 Census totals by topic – national highlights | Stats NZ" . www.stats.govt.nz . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 23 September 2019. สืบค้นเมื่อ 2019-09-24 .
↑ "Ständige ausländische Wohnbevölkerung nach Staatsangehörigkeit" . bfs.admin.ch (ภาษาเยอรมัน). August 26, 2016.
↑ "Cittadini Stranieri. Popolazione residente per sesso e cittadinanza al 31 dicembre 2016" . Istat (ภาษาอิตาลี). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2017-07-07. สืบค้นเมื่อ July 14, 2017 .
↑ "Trends in International Migrant Stock: Migrants by Destination and Origin" (XLSX) . United Nations . 1 December 2015. สืบค้นเมื่อ 14 July 2016 .
↑ Cheesman, P. (1988). Lao textiles: ancient symbols-living art. Bangkok, Thailand: White Lotus Co., Thailand.
↑ Fox, M. (1997). A history of Laos. Cambridge, U.K.: Cambridge University Press.
↑ Fox, M. (2008). Historical Dictionary of Laos (3rd ed.). Lanham: Scarecrow Press.
↑ Goodden, C. (1999). Around Lan-na: a guide to Thailand's northern border region from Chiang Mai to Nan. Halesworth, Suffolk: Jungle Books.
↑ Wijeyewardene, G. (1990). Ethnic groups across national boundaries in mainland Southeast Asia. Singapore: Institute of Southeast Asian Studies.
↑ ประวัติศาสตร์ชาติไทย , หน้า 36-37
↑ จดหมายเหตุ ลา ลูแบร์ ราชอาณาจักรสยาม , หน้า 38
↑ "ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยรัฐนิยม ใช้ชื่อประเทศ, ประชาชน และสัญชาติ" (PDF) . ราชกิจจานุเบกษา . 56 (0 ง): 810. 24 June 1939. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2012-06-09. สืบค้นเมื่อ 11 Jul 2019 .
↑ "ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยรัฐนิยม ฉบับที่ ๓ เรื่อง การเรียกชื่อชาวไทย" (PDF) . ราชกิจจานุเบกษา . 56 (0 ง): 1281. 7 Aug 1939. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2012-06-09. สืบค้นเมื่อ 11 Jul 2019 .
↑ "CIA – The World Factbook" . Cia.gov. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2010-12-29. สืบค้นเมื่อ 2012-08-29 . 95.9% of 67,497,151 (July 2013 est.)
↑ Patit Paban Mishra (2010), The History of Thailand , Greenwood, p. 11
↑ S.N. Desai (1980), Hinduism in Thai Life , Bombay: Popular Prakashan Private
บรรณานกรม
กรมศิลปากร . ประวัติศาสตร์ชาติไทย . กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, 2558. ISBN 978-616-283-225-3
ซีมง เดอ ลา ลูแบร์ . จดหมายเหตุ ลาลูแบร์ ราชอาณาจักรสยาม . นนทบุรี : ศรีปัญญา, 2552. 688 หน้า. ISBN 974-93533-2-3
ยรรยง จิระนคร (เจีย แยนจอง). คนไทไม่ใช่คนไทย แต่เป็นเครือญาติชาติภาษา . กรุงเทพฯ : มติชน , 2548. ISBN 974-323-484-5
Girsling, John L.S., Thailand: Society and Politics (Cornell University Press, 1981).
Terwiel, B.J., A History of Modern Thailand (Univ. of Queensland Press, 1984).
Wyatt, D.K., Thailand: A Short History (Yale University Press, 1986).
แหล่งข้อมูลอื่น
ชาวไทย
ในประเทศ แอฟริกา อเมริกา เอเชีย ยุโรป โอเชียเนีย