อักษรลัณฑา (लण्डा; Laṇḍā; แปลว่า "ไม่มีหาง") เป็นศัพท์ภาษาปัญจาบที่สื่อถึงระบบการเขียนที่เคยใช้ในแคว้นปัญจาบและพื้นที่ใกล้เคียงในอนุทวีปอินเดียเหนือ[1] ในภาษาสินธีมีชื่อเรียกว่า 'Waniko' หรือ 'Baniyañ'[2] อักษรนี้พัฒนามาจากอักษรศารทาเมื่อราว พ.ศ. 1500 ใช้เขียนภาษาปัญจาบ โดยชาวปัญจาบและชาวสินธ์ แต่ไม่เหมาะสม เพราะภาษาปัญจาบมีเสียงเพิ่มเติมขึ้น จนราว พ.ศ. 2100 อักษรนี้เป็นแม่แบบ ในการประดิษฐ์อักษรใหม่คือ อักษรคุรมุขีที่เหมาะกับภาษาปัญจาบมากกว่า เมื่อประมาณ พ.ศ. 2390 นำอักษรลัณฑะมาใช้เขียนภาษาสินธี ในช่วงสั้น ๆ ก่อนจะเปลี่ยนมาใช้ อักษรเทวนาครีและอักษรอาหรับดัดแปลงแทนในอีก 50 ปีต่อมา
พื้นฐานจากพยางค์: อักษรในอานาโตเลีย (คาเรีย · ลิเชีย · ลิเดีย · ลูเวีย) · รูปลิ่ม (ซูเมอร์ · แอกแคด · อีลาไมต์) · ตงปา · ตังกุต · มายา · อี้ พื้นฐานจากอักษรจีน: คันจิ · คีตัน · อักษรจีน (ตัวเต็ม · ตัวย่อ) · จื๋อโนม · จูร์เชน · น่าซี · สือดิบผู้จ่อง · ฮันจา
บทความภาษานี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล
