ชุดตัวอักษรฮีบรู

ชุดตัวอักษรฮีบรู
ชนิด	อักษรไร้สระที่ไม่บริสุทธิ์
ช่วงยุค	ศตวรรษที่ 2–1 ก่อนคริสตกาล จนถึงปัจจุบัน[1]
ทิศทาง	ขวาไปซ้าย
ภาษาพูด	ฮีบรู, ยิดดิช, ลาดิโน, Mozarabic
อักษรที่เกี่ยวข้อง
ระบบแม่	ไฮเออโรกลีฟอียิปต์ ไซนายดั้งเดิม ฟินิเชีย แอราเมอิก ชุดตัวอักษรฮีบรู
ระบบลูก	ยิดดิช
ระบบพี่น้อง	อาหรับ แนบาทีอา ซีรีแอก Palmyrene มันดาอิก เปอร์เซียกลาง ซอกเดีย
ISO 15924
ISO 15924	Hebr (125), ​Hebrew
ยูนิโคด
ยูนิโคดแฝง	Hebrew
ช่วงยูนิโคด	U+0590 to U+05FF Hebrew, U+FB1D to U+FB4F Alphabetic Presentation Forms
บทความนี้ประกอบด้วยสัญกรณ์การออกเสียงในสัทอักษรสากล (IPA) สำหรับคำแนะนำเบื้องต้นเกี่ยวกับสัญลักษณ์ IPA โปรดดู วิธีใช้:สัทอักษรสากล สำหรับความแตกต่างระหว่าง [ ], / / และ ⟨ ⟩ ดูที่ สัทอักษรสากล § วงเล็บเหลี่ยมและทับ

ชุดตัวอักษรฮีบรู เป็นชุดของอักษรตระกูลเซมิติกไร้สระชนิดหนึ่ง ใช้ในการเขียนงานในภาษาฮีบรู ในยุคแรก ๆ ชุดตัวอักษรฮีบรูโบราณพัฒนามาจากชุดตัวอักษรฟินิเชีย ชุดตัวอักษรฮีบรูรุ่นใหม่พัฒนามาจากชุดตัวอักษรแอราเมอิกรุ่นแรก ๆ จารึกภาษาฮีบรูพบครั้งแรกเมื่อ 557 ปีก่อนพุทธศักราช อักษรนี้เขียนจากขวาไปซ้ายในแนวนอน ตัวอักษรบางตัว เช่น กาฟ (ך/כ), เมม (ם/מ), นุน (ן/נ), ฟี (ף/פ) และซาดดี (ץ/צ) มีรูปท้ายคำ ซึ่งจะพบในตำแหน่งสุดท้ายของคำเท่านั้น ไม่มีตัวเลข ใช้เลขอารบิกแทน สระเสียงยาวกำหนดโดยตัว อะเลฟ (א), วาว (ו) และโยด/ยุด (י) ไม่แสดงสระเสียงสั้นยกเว้นในไบเบิล กวีนิพนธ์ และหนังสือสำหรับเด็กและชาวต่างชาติ

ชื่อเรียกตัวอักษรในภาษาฮีบรู		ตัวอักษรฮีบรู					ตัวอักษรในภาษาอื่น
		ตัวพิมพ์ฮีบรูมาตรฐาน			อักษรฮีบรูหวัด	อักษรราชี	อักษรฟินิเชียน	อักษรกรีก	อักษรลาติน	อักษรซีริลลิก	อักษรนาบาทาเอียน	อักษรอาหรับ
[[Aleph|אָלֶף]]	/'alef/	א	א	א				Αα	Aa	Аа		ا
[[Beth|בֵּית]]	/bet/	ב	ב	ב				Ββ	Bb	Бб Вв		ﺑ ب
[[Gimel (Hebräisch)|גִּמֶל]]	/'gimel/	ג	ג	ג				Γγ	Cc Gg	Гг		ﺟ ج
[[Daleth|דָּלֶת]]	/'dalet/, หรือ /'daled/	ד	ד	ד				Δδ	Dd	Дд		دذ
[[He (Hebräisch)|הֵא]]	/he/, หรือ /hej/	ה	ה	ה				Εε	Ee	Ее Єє		ه هـ ـهـ ـه
[[Waw (Hebräisch)|וָו]]	/vav/	ו	ו	ו				Υυ Ϝϝ	FfUuVv WwYy	Ѵѵ Уу		و
[[Zajin|זָיִן]]	/'zain/	ז	ז	ז				Ζζ	Zz	Зз		ز
[[Chet|חֵית]]	/χet/	ח	ח	ח				Ηη	Hh	Ии		ﺣح
[[Tet (Buchstabe)|טֵית]]	/tet/	ט	ט	ט				Θθ	–	Ѳѳ		طظ
[[Jod (Hebräisch)|יוֹד]]	/jod/, หรือ /jud/	י	י	י				Ιι	Jj Ii	Јј Іі		ﻳ ي
[[Kaph|כַּף]]	/kaf/	כ ך	כ ך	כ ך				Κκ	Kk	Кк		ﻛ ك
[[Lamed|לָמֶד]]	/'lamed/	ל	ל	ל				Λλ	Ll	Лл		ﻟ ل
[[Mem (Hebräisch)|מֵם]]	/mem/	מ ם	מ ם	מ ם				Μμ	Mm	Мм		ﻣ م
[[Nun (Hebräisch)|נוּן]]	/nun/	נ ן	נ ן	נ ן				Νν	Nn	Нн		ﻧ ن
[[Samech|סָמֶךְ]]	/'sameχ/	ס	ס	ס				Ξξ Χχ	Xx	Ѯѯ Хх		?
[[Ajin|עַיִן]]	/'ain/	ע	ע	ע				Οο	Oo	Оо		ﻋ ع ء غـ غ
[[Pe|פֵּא]]	/pe/, หรือ /pej/	פ ף	פ ף	פ ף				Ππ	Pp	Пп		ﻓ ف
[[Tzade|צָדֵי]]	/'tsade/, หรือ /'tsadik/	צ ץ	צ ץ	צ ץ				Ϻϻ	-	Цц Чч		ﺻ ص ضـ ض
[[Koph|קוֹף]]	/kof/, หรือ /kuf/	ק	ק	ק				Ϙϙ	Qq	Ҁҁ		ﻗ ق
[[Resch|רֵישׁ]]	/reʃ/, หรือ /rejʃ/	ר	ר	ר				Ρρ	Rr	Рр		ر
[[Sin (Hebräisch)|שִׁין]]	/ʃin/	ש	ש	ש				Σσς	Ss	Сс Шш		سـ س شـ ش
[[Taw|תָּו]]	/tav/, หรือ /taf/	ת	ת	ת				Ττ	Tt	Тт		ﺗ ت ﺛ ث

• ภาษาฮีบรูที่อยู่ในกลุ่มคานาอันไนต์ของภาษากลุ่มเซมิติก เป็นภาษาของชาวยิวแต่ถูกแทนที่ด้วยภาษาแอราเมอิกเมื่อ 43 ปีก่อนพุทธศักราช ช่วง ปลายพุทธศตวรรษที่ 25 ขบวนการไซออนิสต์หรือกลุ่มชาตินิยมยิวได้กระตุ้นให้ฟื้นฟูภาษาฮีบรูเป็นภาษาพูด และเป็นภาษาราชการของอิสราเอลตั้งแต่ พ.ศ. 2491 ปัจจุบันมีชาวยิวราว 5 ล้านคนในอิสราเอลพูดภาษาฮีบรูใหม่
• ภาษายิดดิช

อักษรราชีเป็นตัวพิมพ์ฮีบรูที่มีลักษณะกึ่งโค้งหวัด ตามธรรมเนียมแล้วใช้เขียนข้ออรรถาธิบาย (commentary) เนื้อหาในคัมภีร์ฮีบรู (ทานัค) และคัมภีร์ทัลมุดในหนังสือ ชื่อนี้ได้มาจาก รับบี ชโลโม ยิตซ์วากี หรือราซี นักวิชาการที่ยิ่งใหญ่ในยิวยุคกลางและเป็นผู้ให้ความเห็นเกี่ยวกับคัมภีร์ไบเบิล การตั้งชื่อนี้เป็นการให้เกียรติแก่ท่าน

Hebrew letters in square and Rashi type
א =	ב =	ג =	ד =	ה =	ו =	ז =	ח =	ט =
י =	כ =	ך =	ל =	מ =	ם =	נ =	ן =	ס =
ע =	פ =	ף =	צ =	ץ =	ק =	ר =	ש =	ת =

อักษรฮีบรูมีช่วงหลักอยู่ที่ U+0590-U+05FF และมีรูปแบบอักษรอีกจำนวนหนึ่งที่ U+FB1D-U+FB4F

• ชุดตัวอักษรฮีบรู (อังกฤษ)

1. ↑ "Hebrew alphabet." Encyclopedia Britannica. "Square Hebrew became established in the 2nd and 1st centuries bce and developed into the modern Hebrew alphabet over the next 1,500 years."