Share to:

 

อักษรศารทา

อักษรศารทา
𑆯𑆳𑆫𑆢𑆳
ศัพท์ ศารทา ในอักษรศารทา
ชนิด
ช่วงยุค
ค.ศ. 700 -ปัจจุบัน (เกือบสูญหาย)[1]
ทิศทางซ้ายไปขวา Edit this on Wikidata
ภูมิภาคอินเดีย, ปากีสถาน, เอเชียกลาง
ภาษาพูดสันสกฤต, กัศมีร์
อักษรที่เกี่ยวข้อง
ระบบแม่
ระบบลูก
ฏากรี, ลัณฑา
ระบบพี่น้อง
สิทธัม, ไภกษุกี, ทิเบต[2][3]
ISO 15924
ISO 15924Shrd (319), ​Sharada, Śāradā
ยูนิโคด
ยูนิโคดแฝง
Sharada
ช่วงยูนิโคด
U+11180-U+111DF
[a] ต้นกำเนิดอักษรพราหมีจากเซมิติกไม่ค่อยเป็นที่ยอมรับโดยทั่วไป

อักษรศารทา เป็นระบบการเขียนอักษรสระประกอบในตระกูลอักษรพราหมี อักษรนี้เคยใช้เขียนภาษาสันสกฤตและภาษากัศมีร์อย่างแพร่หลายในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของอนุทวีปอินเดีย (ในพื้นที่กัศมีร์และบริเวณรอบ ๆ) ช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 8 ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 12[4][1][5] ในอดีตเคยมีการใช้กันอย่างแพร่หลาย ภายหลังใช้กันเฉพาะบริเวณกัศมีร์ และปัจจุบันแทบไม่มีใครใช้นอกจากสังคมบัณฑิตกัศมีร์ที่ใช้กันในทางศาสนา

อักษรนี้เป็นอักษรพื้นเมืองของกัศมีร์และตั้งชื่อตามเทพีศารทาหรือพระสุรัสวดี เทพีแห่งการเรียนรู้และเทพีหลักในวิหารศารทาปีฐ[6]

ตัวอักษร

สระ

ทับศัพท์ สัทอักษรสากล ตำแหน่ง
เดี่ยว
เชื่อม
รูปอักษร ตัวอย่าง รูปพิเศษ
a [ɐ] 𑆃 (ไม่มี) (𑆥 pa)
ā [aː] 𑆄 𑆳 𑆥𑆳 𑆕𑆕𑆳; 𑆘𑆘𑆳; 𑆛𑆛𑆳; 𑆟𑆟𑆳
i [ɪ] 𑆅 𑆴 𑆥𑆴 pi
ī [iː] 𑆆 𑆵 𑆥𑆵
u [ʊ] 𑆇 𑆶 𑆥𑆶 pu 𑆑𑆑𑆶; 𑆓𑆓𑆶; 𑆙𑆙𑆶; 𑆚𑆚𑆶; 𑆝𑆝𑆶; 𑆠𑆠𑆶; 𑆨𑆨𑆶; 𑆫𑆫𑆶; 𑆯𑆯𑆶
ū [uː] 𑆈 𑆷 𑆥𑆷 𑆑𑆑𑆷; 𑆓𑆓𑆷; 𑆙𑆙𑆷; 𑆚𑆚𑆷; 𑆝𑆝𑆷; 𑆠𑆠𑆷; 𑆨𑆨𑆷; 𑆫𑆫𑆷; 𑆯𑆯𑆷
[r̩] 𑆉 𑆸 𑆥𑆸 pr̥ 𑆑𑆑𑆸
r̥̄ [r̩ː] 𑆊 𑆹 𑆥𑆹 pr̥̄ 𑆑𑆑𑆹
[l̩] 𑆋 𑆺 𑆥𑆺 pl̥
l̥̄ [l̩ː] 𑆌 𑆻 𑆥𑆻 pl̥̄
ē [eː] 𑆍 𑆼 𑆥𑆼
ai [aːi̯], [ai], [ɐi], [ɛi] 𑆎 𑆽 𑆥𑆽 pai
ō [oː] 𑆏 𑆾 𑆥𑆾
au [aːu̯], [au], [ɐu], [ɔu] 𑆐 𑆿 𑆥𑆿 pau
am̐ [◌̃] 𑆃𑆀 𑆀 𑆥𑆀 pam̐
aṃ [n], [m] 𑆃𑆁 𑆁 𑆥𑆁 paṃ
aḥ [h] 𑆃𑆂 𑆂 𑆥𑆂 paḥ

พยัญชนะ

รูปอักขระเดี่ยว ทับศัพท์ สัทอักษรสากล
𑆑 ka [kɐ]
𑆒 kha [kʰɐ]
𑆓 ga [ɡɐ]
𑆔 gha [ɡʱɐ]
𑆕 ṅa [ŋɐ]
𑆖 ca [tɕɐ]
𑆗 cha [tɕʰɐ]
𑆘 ja [dʑɐ]
𑆙 jha [dʑʱɐ]
𑆚 ña [ɲɐ]
𑆛 ṭa [ʈɐ]
𑆜 ṭha [ʈʰɐ]
𑆝 ḍa [ɖɐ]
𑆞 ḍha [ɖʱɐ]
𑆟 ṇa [ɳɐ]
𑆠 ta [tɐ]
𑆡 tha [tʰɐ]
𑆢 da [dɐ]
𑆣 dha [dʱɐ]
𑆤 na [nɐ]
𑆥 pa [pɐ]
𑆦 pha [pʰɐ]
𑆧 ba [bɐ]
𑆨 bha [bʱɐ]
𑆩 ma [mɐ]
𑆪 ya [jɐ]
𑆫 ra [rɐ] , [ɾɐ], [ɽɐ], [ɾ̪ɐ]
𑆬 la [lɐ]
𑆭 ḷa [ɭɐ]
𑆮 va [ʋɐ]
𑆯 śa [ɕɐ]
𑆰 ṣa [ʂɐ]
𑆱 sa [sɐ]
𑆲 ha [ɦɐ]

ตัวเลข

ศารทา อารบิก
𑇐 0
𑇑 1
𑇒 2
𑇓 3
𑇔 4
𑇕 5
𑇖 6
𑇗 7
𑇘 8
𑇙 9

อักษรศารทาใช้สัญลักษณ์ตำแหน่งระบบตัวเลขฐานสิบของตนเอง

ภาพ

ยูนิโคด

อักษรศารทาถูกเพิ่มในยูนิโคดเมื่อเดือนมกราคม ค.ศ. 2012 ในรุ่น 6.1[7]

บล็อกยูนิโคดสำหรับอักษรศารทาอยู่ในช่อง U+11180-U+111DF: แม่แบบ:Unicode chart Sharada

อ้างอิง

  1. 1.0 1.1 Singh, Upinder (2008). A History of Ancient and Early Medieval India: From the Stone Age to the 12th Century (ภาษาอังกฤษ). Pearson Education India. p. 43. ISBN 9788131711200.
  2. Daniels, P.T. (January 2008). "Writing systems of major and minor languages". {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
  3. Masica, Colin (1993). The Indo-Aryan languages. p. 143.
  4. Selin, Helaine (2008). Encyclopaedia of the History of Science, Technology, and Medicine in Non-Western Cultures (ภาษาอังกฤษ). Springer Science & Business Media. p. Bakhshali Manuscript entry. Bibcode:2008ehst.book.....S. ISBN 9781402045592.
  5. Sir George Grierson. (1916). "On the Sharada Alphabet". Journal of the Royal Asiatic Society, 17.
  6. "Pandits to visit Sharda temple". The Hindu. 17 May 2006. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 February 2007. สืบค้นเมื่อ 13 August 2012.
  7. Pandey, Anshuman (2009-08-05). "L2/09-074R2: Proposal to encode the Sharada Script in ISO/IEC 10646" (PDF).

แหล่งข้อมูลอื่น

Kembali kehalaman sebelumnya