ข้าวแรมฟืน หรือ ข้าวแรมคืน สันนิษฐานว่าเพี้ยนมาจากคำว่า เหลียงเฝิ่น (จีน: 凉粉) เป็นอาหารที่เป็นที่นิยมในหมู่ชาวจีนยูนนาน ไทลื้อ ไทเขิน และไทใหญ่ และได้แพร่หลายมาจนถึงภาคเหนือของประเทศไทย ทำจากข้าวโม่ละเอียด นำไปกวนกับน้ำปูนใสจนสุก ตักใส่ภาชนะให้แข็งตัว แล้วจึงตัดแบ่งรับประทาน ถ้าใส่แต่ข้าวอย่างเดียวมีสีขาวเรียกข้าวฟืนข้าว ใส่ถั่วลันเตาโม่พร้อมกับข้าวจะได้สีเหลืองเรียกข้าวฟืนถั่ว ถ้าใส่ถั่วลิสงโม่พร้อมข้าวจะได้สีม่วงอ่อน เรียกข้าวฟืนถั่วดิน และหากเป็นลักษณะคล้ายโจ๊กหรือซุปข้นสีเหลือง ราดบนเส้นสีเหลืองคล้ายเส้นหมี่ เรียกว่าข้าวแรมฟืนอุ่นหรือชีโต้วเฝิ่น (稀豆粉) ในบางพื้นที่เรียกว่าโถ่พูอุ่น การรับประทานมีได้หลายแบบ ถ้ารับประทานเป็นอาหารคาว จะผสมกับถั่วลิสงคั่ว งา พริก ซีอิ๊วและผักต่างๆ ถ้ารับประทานเป็นอาหารหวาน จะกินกับน้ำกะทิ ถ้ารับประทานเป็นอาหารว่างจะนำไปทอดแล้วจิ้มกับน้ำจิ้มรสเปรี้ยวหวาน ข้าวแรมฟืน ถือเป็นอาหารขึ้นชื่อของจังหวัดเชียงราย
อ้างอิง
- สิริรักษ์ บางสุด และพลวัฒน์ อารมณ์. โอชะล้านนา. กรุงเทพฯ : แสงแดด, 2558, หน้า 191.
|
|---|
| อาหารจานเดียว | |
|---|
| กับข้าว | |
|---|
| อาหารว่าง | |
|---|
| ของหวาน | |
|---|
ส่วนประกอบ/เครื่องปรุงรส/
เบ็ดเตล็ด | |
|---|
| เครื่องดื่ม | |
|---|
|
